آشیکاگا، آتسوجی
آشیکاگا، آتْسوجی (۱۹۰۱- ۱۹۸۳م) (Ashikaga, Atsuji)
خاورشناس ژاپنی. از ۱۹۳۲م برای تحصیل به آلمان و فرانسه رفت. زبان اوستایی را زیرنظر هانری ماسه و زبان ایرانی باستان و پهلوی را نزد بَنوِنیست آموخت. در ۱۹۳۴/۱۳۱۳ش، در کنگرۀ هزارۀ فردوسی در تهران شرکت کرد، حدود یک سال در ایران ماند و مدتی نیز آموزش زبان فارسی را نزد رضازاده شفق تکمیل کرد و استادش به او لقب عاشق‌آقا داد. متخصص فرهنگ ایران پیش از اسلام و زبان‌های پهلوی و سانسکریت بود. تمدن باستان ژاپن را در پاره‌ای موارد متأثر از تمدن ایران باستان می‌دانست. مدتی در دانشگاه کیوتو زبان‌های فارسی باستان و میانه و سانسکریت تدریس می‌کرد و دَه سال نیز رئیس دانشکدۀ ادبیات دانشگاه توکایی بود. از آثارش: اندیشۀ دینی ایرانیان (۱۹۷۱م).