آنتیوخوس سوم
آنتیوخوس سوم (ح ۲۴۱ـ۱۸۷پ‌م)(Antiochus III)
(یا: آنتیوخوس کبیر) پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م). به سبب اعادۀ امپراتوری سلوکیان[۱]، طی ۲۵ سال نبردِ بی‌وقفه از غرب آسیای صغیر تا افغانستان، به «کبیر» ملقب شد. سرانجام، به رغم شکست در رافیه[۲]، لبنان[۳] و فلسطین را از مصر جدا کرد (۲۰۱پ‌م). بلندپروازی‌های او در غرب، که به تصرف متصرفات بَطالَسِه[۴] در جنوب غربی آناتولی[۵] و ادعای مالکیت سلوکیان بر تراس (تراکیه)[۶] انجامید، او را با جمهوری روم رو در رو قرار داد. به یونان حمله برد، ولی در ترموپیل[۷] شکست خورد و به آسیای صغیر عقب‌نشینی کرد، اما بار دیگر در ماگنِسیا[۸] شکست خورد (۱۹۰پ‌م). برطبق پیمان اَپامیه[۹] (۱۸۸پ‌م) همۀ متصرفاتش در آناتولی، به استثنای پامفیلیا[۱۰] و کیلیکیا[۱۱]، را واگذار کرد. پس از غارت معبدی در جنوب غربی ایران، بر اثر شدت جراحت درگذشت.