آکل و ماکول، شبهه
آکل و مأکول، شبهۀ
تشکیک مغالطه‌گونه‌ای در رد امکان روی‌دادن معاد جسمانی؛ چنان‌که اگر پیکر انسانی را انسان دیگر یا حیوانی درنده بخورد، بدیهی است که برخی پاره‌های پیکر انسانی که خورده شده جزء پیکر خورنده می‌گردد؛ درنتیجه بازگشت پیکر هر دو (خورنده و خورده‌شده) به‌طور کامل در روز رستاخیز محال است؛ ۱. پاسخ کلامی: متکلمان چنین پاسخ می‌دهند که اجزای اصلی پیکر انسان در روز رستاخیز بازمی‌گردد و کیفر می‌بیند؛ ۲. پاسخ صدرایی (فلسفی): بدن اُخروی هرکس، به‌سان سایۀ روح (نفس) اوست و از روح او پدید می‌آید؛ چرا که اوّلاً، تشخّص و هویت از نفس (روح) وی به‌بار می‌آید؛ ثانیاً، در آن جهان، به خلاف این جهان، نفسْ پدیدآورندۀ بدن است. نیز← معاد