مرادی، فرمان (کرمانشاه ۱۳۲۶ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
فرمان مرادی
زادروز کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش
درگذشت تهران 2 خرداد 1403ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی سازندۀ سازهای ایرانی
سبک سنتی
آثار کتاب سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی)
گروه مقاله موسیقی
جوایز و افتخارات مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور
فرمان مرادی
فرمان مرادی

مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶- تهران 2 خرداد 1403ش)


سازندۀ سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه ­تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349ش و در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازندۀ تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشتۀ این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­ساخت. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون داریوش صفوت، احمد عبادی، سعید هرمزی، یوسف فروتن، علی‌­اصغر بهاری،­ علی تجویدی، ­فرهنگ شریف،­ جلیل شهناز، محمود کریمی، منصور نریمان، فریدون حافظی، محمود تاجبخش، غلامحسین بیگجه­‌خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برد. او کتابی نیز با عنوان سوز و ساز عشقی (دربارۀ هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).

مرادی در سال 1372ش با رتبۀ 5 سازسازی و با 23سال سابقۀ کار در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی بازنشسته شد. او از این سال تا سال‌های آخر زندگی نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشت. وی دارای مدرک درجۀ یک هنری (معادل دکتری) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور بود. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می‌­توان اشاره کرد: عضویت در کمیتۀ نویسندگان اساسنامۀ کانون سازندگان ساز، عضویت در هیأت مدیرۀ کانون سازندگان ساز (سه دورۀ دوساله)، یک دورۀ دوساله عضو علی­‌البدل هیأت مدیرۀ خانۀ موسیقی، دو دورۀ دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزۀ موسیقی ایران. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.

فرمان مرادی نوازندۀ تار و سه‌تار و تنبور بود و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص داشت و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ محمد عشقی نوایی ـ دارای قدرت و تبحر کامل بود. وی پس از یک دورۀ طولانی بیماری، در منزلش درگذشت.