برویر، مارسل
برویر، مارسل لایوش) (1902ـ1981م) Breuer, Marcel (Lajos)
مارسل (لایوش) برویر Marcel (Lajos) Breuer | |
---|---|
زادروز |
پِچ، مجارستان 1902م |
درگذشت | 1981م |
ملیت | امریکایی |
تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه باوهاوس آلمان |
شغل و تخصص اصلی | معمار و طراح |
آثار | صندلی واسیلی (1925م)، مشارکت در طراحی ساختمان یونسکو در پاریس (1953ـ1958م)، صومعه سنت جان در کالجویل، مینهسوتا (1953ـ1961م)، ورزشگاه دبیرستان لیچفیلد (1954ـ1956م) |
گروه مقاله | معماری |
معمار و طراح امریکایی زادۀ مجارستان[۱]. در مدرسۀ باوهاوس[۲] آلمان به تحصیل و تدریس پرداخت. نوعی صندلی از لولههای فولادی، به نام صندلی واسیلی[۳] (1925م)، ساخت که نخستین صندلی از این نوع بود. در امریکا با والتر گروپیوس[۴] شریک و همکار شد (1937ـ1940م). بناهایی که ساخت نشان از نوعی گرایش به مصالح طبیعی دارند؛ بیینکورف[۵]، در روتردامِ[۶] هلند (با همکاری الزاس[۷]؛ 1953م) نمونۀ شاخصی است از این دست. برویر در شهر پچ[۸]، مجارستان، به دنیا آمد و در 1924م مدیر بخش طراحی مبلمان باوهاوس شد. در این زمینه هم به کاوش در روشهای نو، با استفاده از واحدهای مدولار[۹] استاندارد به مثابه اساس طرح، پرداخت، و هم با مصالح جدید، ازجمله کلاف فولادی پوشیده شده با تختهچندلا، طبعآزمایی کرد. ازجمله آثار اوست: مشارکت در طراحی ساختمان یونسکو در پاریس (1953ـ1958م) (همراه با نروی[۱۰] و زرفوس[۱۱])؛ صومعۀ سنت جان[۱۲] در کالجویل[۱۳]، مینهسوتا[۱۴] (1953ـ1961م)؛ ورزشگاه دبیرستان لیچفیلد[۱۵] (1954ـ1956م)؛ موزۀ هنر امریکایی ویتنی[۱۶]، نیویورک (1963ـ1966م)؛ و ادارۀ مرکزی مسکن و توسعۀ شهری[۱۷]، واشینگتن[۱۸] (1963ـ1968م).