کمال کمونه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۰ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
کمال کمونه
زادروز تهران 9 مرداد 1312ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل کارشناسی معماری- دانشکده‌هنرهای زیبا
شغل و تخصص اصلی معمار
آثار ساختمان پزشکان مهداد
گروه مقاله معماری
جوایز و افتخارات  
کمال کمونه

موزه‌ی دفینه- تهران
موزه‌ی دفینه- تهران

کمال کمونه (تهران 9 مرداد 1312ش-  )

 

معمار ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، به واسطه­‌ی پسردایی خود (مهندس خسرو آزمون) با رشته‌ی معماری آشنا و در سال 1335 وارد دانشگاه_تهران شد و در این رشته به ادامه­‌ی تحصیل پرداخت. در این دوره، نزد اساتید شاخصی چون هوشنگ_سیحون، سلیمانی‌پور، صانعی و... در دانشکده­‌ی هنرهای زیبا آموزش دید و نهایتاً در سال 1342 فارغ­‌التحصیل شد. بلافاصله با سازمان برنامه و طراحی واحدهای مسکونی در سمنان به همکاری پرداخت. بعد از آشنایی با نظام عامری- که از شاگردان فرانک_لوید_رایت (معمار برجسته‌ی امریکایی) بود- و همچنین مهندس خسروی، به تاسیس دفتر عامری- کمونه - خسروی (نماینده‌ی بنیاد فرانک لوید رایت در ایران) اقدام کردند. اولین پروژه‌ای که پس از تاسیس این شرکت انجام شد، مرکز بهداشت فیروزآبادی شهر ری بود. حاصل تلاش این گروه تا زمان انقلاب اسلامی، مشاوره و طراحی و اجرای بیش‌تر از 90 پروژه در زمینه‌های بهداشتی و بیمارستانی، تجاری، مسکونی و خدماتی در سراسر ایران بوده است. او پیش از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد و فعالیت‌های حرفه‌ای خود را در آن‌جا نیز ادامه داد.

در سال 1369، کمال کمونه با توجه به اینکه قبلاً به ایران رفت و آمد می‌­کرد و سرپرستی دفتر گروه را برعهده داشت، به ایران بازگشت و علاوه بر همکاری با گروه مذکور، فعالیت خود را با تاسیس دفتر شخصی کمونه، از نو آغاز کرد که حاصل آن، طراحی و اجرای پروژه‌های متعدد بوده است.

از جمله فعالیت‌های مهم او در زمینه‌ی معماری و ساخت بنا در دو دهه‌ی اخیر، می‌توان به این موارد اشاره کرد: مرکز ماشین‌های اداری شارپ، ساختمان پزشکان مهداد، شرکت پارس، مجتمع مسکونی آبشار، مجتمع مسکونی محمودیه، مجتمع مسکونی رز، و بسیاری منازل مسکونی و ویلایی دیگر.

از ویژگی‌های معماری کمونه و گروه‌ش (که متاثر از آموزه‌­ها و سبک معماری لوید رایت است)، می­‌توان به مواردی نظیر توجه ویژه به نور، آب، گیاه و مصالح طبیعی و بومی در قالب فرم‌های ارگانیک اشاره کرد.

 

منابع