خورشیدپرستی

خورشیدپرستی (Sun worship)

آیین باستانی پرستش خورشید به‌سبب سیطره‌اش بر زندگی و مرگ. به‌نظر می‌رسد که ادیان کلان‌سنگی بیشترین توجه را به خورشید داشته‌اند و در خاورمیانه خورشید را می‌پرستیده‌اند. در قرن ۱۴پ‌م آخناتون، فرعون جسور مصر، آتون خدای آفتاب را تنها خدای عالم خواند. خورشیدپرستی مخالف با دیدگاه‌های کلامی فلسفی و عرفانی و دینی ادیان توحیدی است. در دین هندو پرستش سوریا، خدای آفتاب، سنت دیرینه‌ای است. خورشید در دین‌های اقوام امریکای مرکزی از قبیل مایا جایگاه بلندی داشت. خدای آفتاب را در یونان با نام آپولون و در پرو، امریکای شمالی، و شمال اروپا با نام‌های دیگری می‌پرستیدند. در ژاپن بنابر سنتی کهن، خاندان امپراتوری خود را از نسل آماتِراسو اُمیکامی، الهۀ آفتاب، می‌شمارد. آخناتون در اصل آمنوفیس چهارم نام داشت. پس از آن‌که پرستش آتون را مقرر کرد و او را جانشین خدای آفتاب پیشین، رع، نمود (که سپس با خدای تِب/طیوه درآمیخت و آمون‌ـ‌رع پدید آمد) خود را آخناتون نامید و شهری در بیابان به افتخار آتون ساخت. پس از مرگ او مصر به دین پیشین بازگشت و شهر ویران شد. در ۳۱۳م که کنستانتین/قسطنطین، امپراتور روم، به مسیحیت گروید، از پرستش «سُل ویکتوس» خدای آفتاب دست شست و روز خورشید (Sunday) را روز عبادت برای مسیحیان اعلام کرد. در قرآن گفتگوی انکاری حضرت ابراهیم دربارۀ پرستش خورشید، نقل شده است.

 

---