شارتیه، آلن (۱۳۸۵ـ۱۴۳۳م)
شارتیِه، آلِن (۱۳۸۵ـ۱۴۳۳م)(Chartier, Alain)
شاعر و سیاسی‌نویس فرانسوی. سبک تعلیمی، آراسته، و لاتینی‌مآب وی سرمشق شاعران و نثرنویسان نسل‌های بعد بود. شارتیه در دانشگاه پاریس[۱] تحصیل کرد، وارد خدمات دربار شد، و منشی شارل هفتم بود. نخستین دفتر اشعارش، کتاب چهار بانو[۲] (۱۴۱۵)، بحثی میان چهار بانو است که عاشقان آن‌ها در نبرد آژنکور[۳] کشته، اسیر، مفقود، و فراری شده‌اند. همین روش گفت‌وگو در اثر منثورش، چهار مقصر[۴] (نوشتۀ ۱۴۲۲)، به‌کار رفته است. اشعار شارتیه عبارت‌اند از بانوی زیبای بی‌رحم[۵]، ترانۀ صلح[۶] و کتاب دعای اشراف[۷]، که اثر نخست، داستان عشقی نافرجام است که شهرت بسیار یافت.