موج الکترومغناطیسی
موج الکترومغناطیسی (electromagnetic waves)
میدان‌های الکتریکی[۱] و مغناطیسی نوسان‌کننده با یکدیگر. این امواج با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه در فضا حرکت می‌کنند. گسترۀ بدون محدودیت بسامد[۲]ها و طول موج[۳]های ممکن برای امواج الکترومغناطیسی، که می‌توان آن‌ها را اجزای سازندۀ طیف[۴] الکترومغناطیسی دانست، امواج رادیویی، تابش فروسرخ[۵]، نورمرئی، تابش فرابنفش[۶]، پرتوهای ایکس[۷]، و پرتوهای گاما[۸] را دربر‌می‌گیرد. امواج رادیو و تلویزیون، با طول‌موج‌های بلندتر از ۳-۱۰ متر، در انتهای کم بسامد یا انتهای طول موج بلند طیف قرار دارند. طول‌موج‌های تابش فروسرخ در فاصلۀ ۴-۱۰ تا ۷-۱۰×۷ متر قرار می‌گیرند. نور مرئی طول‌موج‌های کوتاه‌تری دارد و در فاصلۀ ۷-۱۰×۷ تا ۷-۱۰×۴ متر واقع است. تابش فرابنفش در نزدیکی انتهای پربسامد یا انتهای طول موج کوتاه طیف مرئی قرار دارد و دارای طول‌موج‌هایی بین ۷-۱۰×۴ تا ۸-۱۰ متر است. طول‌موج پرتوهای ایکس از ۸-۱۰ تا ۱۰-۱۰ متر متغیر است. تابش گاما کوتاه‌ترین طول‌موج را دارد و مقدار آن از ۱۰-۱۰ متر کمتر است. بسامدها و طول‌موج‌های متفاوتِ امواج الکترومغناطیسی باعث ایجاد خواص متفاوت می‌شوند. درحالی‌که نور با استفاده از توری پراش[۹] پراشیده می‌شود، پرتوهای ایکس را فقط به‌کمک بلورها می‌توان پراشیده کرد. امواج رادیویی در جوّ زمین، ولی نور مرئی در آب یا شیشه شکسته می‌شود.