هنتسه،هانس ورنر (۱۹۲۶)

هِنْتْسِه،هانس وِرنِر (۱۹۲۶)(Henze, Hans Werner)

هِنْتْسِه،هانس وِرنِر

هانس ورنر هنتسه Hans Werner Henze
زادروز	۱۹۲۶م
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل در هایدلبرگ زیرنظر ولفگانگ فورتنر و تحصیل در پاریس زیرنظر رنه لایبوویتس
شغل و تخصص اصلی	آهنگ ساز
خویشاوندان سرشناس	موسیقی
جوایز و افتخارات	مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱)؛  زیبا بودن (۱۹۶۳)

آهنگ‌ساز آلمانی. از لحاظ سبک پرتنوع و ناآرام و به‌سبب نوعی حساسیت شدید و گیرایی ادبی و استفادۀ فریبنده از رنگ‌آمیزی ارکستری شاخص است، که نمونه‌های آن در اپرای مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱) و کانتات زیبا بودن (۱۹۶۳) دیده می‌شود. از میان آثار اخیر او، اپرای خیانت به دریا (۱۹۹۲) درخور ذکر است. هِنتسه در هایدلبرگ، سوئیس، زیرنظر ولفگانگ فورتنِر و در پاریس، زیرنظر رنه لایبوویتس تحصیل کرد. از آرنولد شونبرگ تأثیر پذیرفت، هر چند یک آهنگ‌ساز دودکافونیک متعصب و سرسخت نشد، برای پیشرفت باله در آلمان نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد؛ از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ مشاور باله در اپرای ویسبادن بود. در ۱۹۵۳ به ایتالیا نقل مکان کرد، و در آن‌جا موسیقی او گستردگی بیشتری یافت، که این موضوع در اپرای باساریدها (۱۹۶۶) نیز آشکار است. درپی ناآرامی‌های دانشجویی ۱۹۶۸ ناگهان بنای موسیقایی ارزشمند را به سود یک موضع سوسیالیستی ستیزه‌جویانه رها کرد و آثاری تند و گزنده همچون اِل سیمارون (۱۹۷۰) و صداها (۱۹۷۳)، شامل آهنگ‌هایی تلخ بر ۲۲ شعر انقلابی، ساخت که اغلب آن‌ها سونوریته‌ای جادویی داشتند. اپرای ما به سوی رودخانه می‌آییم (۱۹۷۶) و بالۀ اورفئوس (۱۹۷۹) با همکاری ادوارد باند ساخته شدند. در سال‌های اخیر، هِنتسه به گذشتۀ موسیقی روآورده و بیشتر تغزلی و تفصیل‌گرا شده است: بازسازی او از اپرای بازگشت اولیس اثر مونته‌وردی در ۱۹۸۵ در سالزبرگ، به‌روی صحنه رفت. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ایلرد جوان، گربۀ انگلیسی، ارکستری دوپّیو کنچرتو (کنسرتوی دوتایی) برای اُبوآ، هارپ و سازهای زهی (۱۹۶۶)، رکویِم (۹ کنسرتوی روحانی) برای پیانو، ترومپت، و ارکستر مجلسی (۱۹۹۲). آوازی ترانه‌های ناپلی (پنج ترانه) برای باریتون و ارکستر (۱۹۵۶)، نکتورن‌ها و‌ آریاها برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۵۷)، کامِرموزیک (موسیقی مجلسی) برای تنور، گیتار، و ارکستر مجلسی (۱۹۵۸)، آریوزی برای سوپرانو، ویولن و ارکستر از روی تاسّو (۱۹۶۳)، شناور مدوسا، اوراتوریو به‌یاد چه گوارا (۱۹۶۸)، جستاری دربارۀ خوک‌ها (۱۹۶۹)، موسیقی سلطنتی زمستانی.

 

---