هنتسه،هانس ورنر (۱۹۲۶)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

هِنْتْسِه،هانس وِرنِر (۱۹۲۶)(Henze, Hans Werner)

هِنْتْسِه،هانس وِرنِر
هانس ورنر هنتسه
Hans Werner Henze
زادروز ۱۹۲۶م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در هایدلبرگ زیرنظر ولفگانگ فورتنر و تحصیل در پاریس زیرنظر رنه لایبوویتس
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
خویشاوندان سرشناس موسیقی
جوایز و افتخارات  مرثیه برای عشاق جوان (۱۹۶۱)؛  زیبا بودن (۱۹۶۳)

آهنگ‌ساز آلمانی. از لحاظ سبک پرتنوع و ناآرام و به‌سبب نوعی حساسیت شدید و گیرایی ادبی و استفادۀ فریبنده از رنگ‌آمیزی ارکستری شاخص است، که نمونه‌های آن در اپرای مرثیه برای عشاق جوان[۱] (۱۹۶۱) و کانتات زیبا بودن[۲] (۱۹۶۳) دیده می‌شود. از میان آثار اخیر او، اپرای خیانت به دریا[۳] (۱۹۹۲) درخور ذکر است. هِنتسه در هایدلبرگ[۴]، سوئیس، زیرنظر ولفگانگ فورتنِر[۵] و در پاریس، زیرنظر رنه لایبوویتس[۶] تحصیل کرد. از آرنولد شونبرگ[۷] تأثیر پذیرفت، هر چند یک آهنگ‌ساز دودکافونیک متعصب و سرسخت نشد، برای پیشرفت باله در آلمان نیز تلاش‌های بسیاری انجام داد؛ از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ مشاور باله در اپرای ویسبادن[۸] بود. در ۱۹۵۳ به ایتالیا نقل مکان کرد، و در آن‌جا موسیقی او گستردگی بیشتری یافت، که این موضوع در اپرای باساریدها[۹] (۱۹۶۶) نیز آشکار است. درپی ناآرامی‌های دانشجویی ۱۹۶۸ ناگهان بنای موسیقایی ارزشمند را به سود یک موضع سوسیالیستی ستیزه‌جویانه رها کرد و آثاری تند و گزنده همچون اِل سیمارون[۱۰] (۱۹۷۰) و صداها[۱۱] (۱۹۷۳)، شامل آهنگ‌هایی تلخ بر ۲۲ شعر انقلابی، ساخت که اغلب آن‌ها سونوریته‌ای جادویی داشتند. اپرای ما به سوی رودخانه می‌آییم[۱۲] (۱۹۷۶) و بالۀ اورفئوس[۱۳] (۱۹۷۹) با همکاری ادوارد باند[۱۴] ساخته شدند. در سال‌های اخیر، هِنتسه به گذشتۀ موسیقی روآورده و بیشتر تغزلی و تفصیل‌گرا شده است: بازسازی او از اپرای بازگشت اولیس[۱۵] اثر مونته‌وردی[۱۶] در ۱۹۸۵ در سالزبرگ، به‌روی صحنه رفت. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ایلرد جوان[۱۷]، گربۀ انگلیسی[۱۸]، ارکستری دوپّیو کنچرتو (کنسرتوی دوتایی)[۱۹] برای اُبوآ، هارپ و سازهای زهی (۱۹۶۶)، رکویِم[۲۰] (۹ کنسرتوی روحانی) برای پیانو، ترومپت، و ارکستر مجلسی (۱۹۹۲). آوازی ترانه‌های ناپلی[۲۱] (پنج ترانه) برای باریتون و ارکستر (۱۹۵۶)، نکتورن‌ها و‌ آریاها[۲۲] برای سوپرانو و ارکستر (۱۹۵۷)، کامِرموزیک (موسیقی مجلسی)[۲۳] برای تنور، گیتار، و ارکستر مجلسی (۱۹۵۸)، آریوزی[۲۴] برای سوپرانو، ویولن و ارکستر از روی تاسّو[۲۵] (۱۹۶۳)، شناور مدوسا[۲۶]، اوراتوریو به‌یاد چه گوارا[۲۷] (۱۹۶۸)، جستاری دربارۀ خوک‌ها[۲۸] (۱۹۶۹)، موسیقی سلطنتی زمستانی[۲۹].

 


  1. Elegy for Young Lovers
  2. Being Beauteous
  3. Das Verratene Meer/The Sea Betrayed
  4. Heidelberg
  5. Wolfgang Fortner
  6. René Leibowitz
  7. Arnold Schoenberg
  8. Wiesbaden Opera
  9. The Bassarids
  10. El Cimarrón
  11. Voices
  12. We Come to the River
  13. Orpheus
  14. Edward Bond
  15. Il ritorno di Ulisse
  16. Monteverdi
  17. Der Junge Lord
  18. The English Cat
  19. Doppio Concerto
  20. Requiem
  21. Neapolitan Songs
  22. Nocturnes and Arias
  23. Kammermusik
  24. Ariosi
  25. Tasso
  26. Das Floss der Medusa
  27. Ché Guevara
  28. Versuch über Schweine/Essay on Pigs
  29. Royal Winter Music