مین باشیان، خانواده
مین‌باشیان، خانواده
خانواده‌ای موسیقی‌دان و مؤثر در اشاعۀ موسیقی کلاسیک غرب در ایران؛ غلامرضا مین‌باشیان (تهران ۱۲۴۰ـ همان‌جا ۱۳۱۴ش) آهنگ‌ساز و نوازندۀ پیانو معروف به سالار معزز. در شعبۀ موزیک مدرسۀ دارالفنون نزد لومر به تحصیل موسیقی پرداخت و مدتی هم در کنسرواتوار سن‌پترزبورگ در محضر ریمسکی کورساکوف در رشتۀ آهنگ‌سازی ادامه تحصیل داد. از ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۷ش رئیس مدرسۀ موسیقی دولتی بود. از نخستین کسانی بود که با الهام از موسیقی ایرانی قطعاتی برای پیانو ساخت و این ساز را در ایران به شیوۀ علمی نواخت. از مشهورترین آثار او آواز ماهور برای پیانوست که در روسیه چاپ شده است. فرزندان غلامرضا مین‌باشیان، نصرالله و غلامحسین، از شخصیت‌های مهم موسیقی کلاسیک در ایران به‌شمار می‌روند. نصرالله مین‌باشیان (۱۲۷۵ـ۱۳۱۷ش) در شعبۀ موزیک مدرسه دارالفنون و همچنین در روسیه به تحصیل موسیقی پرداخت و در کنسرواتوار تهران کنترباس و پیانو تدریس می‌کرد. غلامحسین مین‌باشیان (تهران ۱۲۸۶ـ همان‌جا ۱۳۶۱ش) از برجسته‌‌ترین ویولن‌نوازان ایرانی که در برلین تحصیل کرد و نخستین آسیایی بود که مفتخر به دریافت مدال گوستاو هلندر شد. از ۱۳۱۳ تا ۱۳۲۰ش رئیس هنرستان عالی موسیقی بود. تعدادی از استادان موسیقی را نیز از چک برای تدریس در هنرستان دعوت کرد که هنرمندان بزرگی همچون مرتضی حنانه، مصطفی کسروی و حسین ناصحی را پرورش دادند. موسیقی‌دانان، دولتمردان و فرماندهان نظامی بعدی این خانواده از فرزندان نصرالله مین‌باشیان بوده‌اند.