سانتریا
سانتریا (Santeria)
(در زبان اسپانیایی: قدیسان) نام عام گروهی از خدایان افریقایی در کوبا و همچنین پرستش آنها در کیشی تلفیقی که عناصر افریقایی و کاتولیک را در کنار هم می‌گذارد. در این آیین بسیاری از اوریشاها (خدایانِ) دین یوروبا با قدیسان کاتولیک یکی دانسته می‌شوند. اوریشاها به عنوان رسولان بین دنیای انسانی و الهی خدمت می‌کنند. آنها توسط کشیشان به روش‌های مختلف، از جمله خلسه، مالکیت، عروسی، مراسم، و حتی فداکاری دعوت شده‌اند. سانتریا تا حدودی شامل عمل جادویی است، اگر چه این سیستم جادویی مبتنی بر تعامل و درک از اوریشاها است.
شوپانا، خدای یورابایی، آبله‌مرغان را با ایلعازر و تمامی بیماری‌های پوستی مرتبط می‌دانند. تمام ارواح سانتریا صورت ظاهر، شخصیت و علایق بسیار اختصاصی دارند. شوپانا ذرت دوست دارد، لباس‌هایی از کنف هندی می‌پوشد و به عصا احتیاج دارد. شانگو (سانگو) مهره‌های قرمز و سفید می‌پوشد، دوست دارد قوچ بخورد و با باربارای قدیس مرتبط است. برای تشویق روح به تسخیر کردن محب، حیوان مناسب آن روح قربانی می‌شود. این عمل را غذا دادن به خدایان می‌نامند. عناصر دیگری که خاستگاه افریقایی دارند عبارتند از: طبالی، رقص و آواز. نظام غیب‌گویی شباهت زیادی با نظام ایفا[۱] در یوروبا دارد، ولی شخصیت و مشخصات اوریشاها ممکن است با کیفیت‌های افریقایی فرق داشته باشد. اجتماع آباک‌وا[۲] در سانتریا ارتباط مستقیمی با جامعه‌ی اگبو[۳] در کالابار دارد. هدف آن کمک متقابل جوانان است و از نظر زبان و رقص مشخصا افریقایی است.
پس از انقلاب 1958م کوبا، فیدل کاسترو (رییس‌جمهور آن کشور) سانتریا را مانند کلیسای کاتولیک سرکوب کرد، ولی کوبایی‌ها که از حکومت او، به‌خصوص به ایالات متحده امریکا، فرار کردند، سانتریا را همراه با خود بردند و آن را زنده نگه داشتند.