ابومحمد بن سهلان
(معروف به ابن سهلان) از دولتمردان صاحب‌نفوذ ایران در سال‌های ابتدایی سده‌ی 5ق؛ از وزیران آل بویه. در اثر ایجاد اختلاف و نفاق از طرف وی، میان سلطان‌الدوله بن بهاءالدله و برادرش مشرف‌الدوله، چند نوبت جنگ اتفاق افتاد. سرانجام این دو برادر با یکدیگر صلح کردند و قرار گذاشتند که هیچ‌کدام ابن سهلان را وزارت ندهند. پس از آن که سلطان‌الدوله دچار شورش لشکریانش شد، به درخواست آنها، مشرف‌الدوله را در بغداد گذاشت تا به نیابت از برادر در عراق عرب حکومت کند و فارس و اهواز پایگاه سلطان‌الدوله باشد. به این ترتیب سلطان‌الدوله از عراق عرب به سمت اهواز حرکت کرد. چون به اهواز (تستر آن زمان) رسید، برخلاف عهدی که کرده بود، ابن سهلان را به وزارت برگزید و لشکری تحت فرماندهی او به جنگ برادرش فرستاد. مشرف‌الدوله به قصد جنگ پیش رفت. بعد از وقوع جنگ ابن سهلان شکست خورد و به واسط گریخت و مشرف‌الدوله آن‌جا را محاصره کرد. قحطی بزرگی در شهر روی داد، چنانکه مردم سگ‌ها و گربه‌ها را هم خوردند. ابن سهلان به ناچار از قلعه خارج و تسلیم شد.
در سال 411ق برادر دیگر سلطان‌الدوله، جلال‌الدوله، که حاکم بصره بود ابن سهلان را گرفت و بنا بر توافق سه برادر چشمانش را میل کشیدند و بعدتر او را کشتند.
- دستورالوزراء، خواجه غیاث‌الدین بن همام‌الدین خوندمیر، تصحیح سعید نفیسی
- الکامل: ج 9، ابن اثیر
- المنتظم: ج 7، ابن جوزی