نبرد سالامانکا
نبرد سالامانکا Battle of Salamanca
در خلال جنگ شبه جزیره[۱]، پیروزی انگلیسی‌ها، به فرماندهی دوک ولینگتون[۲]، بر نیروهای فرانسوی، به فرماندهی مارشال اوگوست مارمون[۳]، در 22 ژوئیۀ 1812، در جنوب سالامانکا، در 170کیلومتری شمال غربی مادرید[۴]. ولینگتون، پس از گرفتن باداخوس[۵] و کوئیداد رودریگو[۶] (1812)، با 42هزار سرباز وارد اسپانیا شد و در جنوب سالامانکا موضع گرفت تا بتواند از جادۀ تدارکاتی‌اش، از پرتغال، محافظت کند. 46هزار سرباز فرانسوی مستقر در سالامانکا به قصد راندن انگلیسی‌ها و گرفتن جاده، از شهر خارج شدند؛ ولینگتون با انتقال بخش اعظم قوای خود به موضعی مسلط در همان نزدیکی و فرستادن نیروی کوچک، به فرماندهی ژنرال ادوارد پکنم[۷]، برای حمله‌ای رو در رو به سپاه در حال پیشروی فرانسویان، نقشۀ آن‌ها را برهم زد. پس از شروع نبرد، بقیۀ پیاده‌نظام ولینگتون به جناحی از فرانسویان حمله کردند. درپی آن، نبرد شدت یافت و ولینگتون به سر استیپلتون کاتن[۸] مأموریت داد که با سواره‌نظام خود به جناح دیگر فرانسویان بتازد؛ این حمله سبب پراکندگی و ازدست دادن مقاومت فرانسویان شد. مارمون نیروهایش را گرد آورد و با جنگ و گریز به سوی بایادولید[۹] عقب‌نشینی کرد، در حالی که سالامانکا به تصرف انگلیسی‌ها درآمد. فرانسویان 15هزار تن تلفات دادند و خود مارمون برای درمان زخمی که در این نبرد برداشت، به ناچار به فرانسه بازگشت. تلفات انگلیسی‌ها 6هزار تن بود.