آنگلوساکسون ها
آنْگْلوساکْسون‌ها (Anglo-Saxon)
گروهی از مهاجمان ژِرمَنی‌زبان (آنگل[۱]ها، ساکسون‌ها، و ژوت‌ها[۲]) که در قرون ۵ و ۷م بخش اعظم خاک بریتانیا را فتح کردند. در ابتدا، ممالکی موسوم به هِپتارکی[۳] (هفت مملکت) تأسیس کردند، که در اوایل قرن ۹م به رهبری وسکس[۴] متحد شدند. حملۀ نورمان‌ها[۵] در ۱۰۶۶م به حکومت آنگلوساکسون‌ها پایان داد. ژوت‌ها، برخلاف تصور رایج، احتمالاً از راینلاند[۶] آمده بودند، نه از ژوتلند[۷]. آنگلها و ساکسون‌ها از اشلسویگ‌ـ هولشتاین[۸] آمدند، و احتمالاً پیش از حمله به بریتانیا متحد شده بودند. آنگلها بیشتر در آنگلیای شرقی[۹]، مرشا[۱۰]، و نورتامبریا[۱۱] ساکن شدند؛ ساکسون‌ها در اِسِکس[۱۲]، ساسکس[۱۳]، و وسکس و ژوت‌ها در کِنت[۱۴] و جنوب همپشر[۱۵] استقرار یافتند. احتمال می‌رود که میان این اقوام و سلت[۱۶]های رومی‌شدۀ بریتانیای باستان وصلت‌هایی صورت گرفته باشد، هرچند زبان و تمدن سلت‌ها در آن زمان تقریباً نابود شده بود. امروزه لفظ آنگلوساکسون غالباً به مردم انگلیسی‌زبان بریتانیا، کشورهای مشترک‌المنافع، و امریکا اطلاق می‌شود اما صحیح نیست، زیرا ویلزی[۱۷]ها، اسکات[۱۸]ها، و ایرلندی‌ها از بازماندگان سلت‌ها یا نورس[۱۹]ها هستند، و تا دهۀ ۱۹۸۰ کمتر از پانزده درصد از شهروندان امریکا انگلیسی‌تبار[۲۰] بودند.