مهدی علیزاده
| مهدی علیزاده | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۳۱۴ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | معماری- دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | معمار و شهرساز |
| آثار | ساختمان مجتمع تجارت جهانی تهران (1378)؛ ساختمان مرکزی دفتر همکاری‌های فناوری ریاست جمهوری در تهران (1380) |
| گروه مقاله | معماری |
مهدی علیزاده (تبریز ۱۳۱۴ش- )
(نام کامل: مهدی علیزاده سقطی) معمار و شهرساز ایرانی. دوران کودکی را تا آخر سوم ابتدایی در زادگاهش گذراند و در سن 9 سالگی با خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در سال ۱۳۳۴ وارد دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۳ دورهی دانشکده را به پایان رساند. علیزاده از همان سال‌های شروع دانشکده، کار در شهرداری و دفاتر معماری را آغاز کرد و در کنار آن به طراحی و ساخت به صورت مستقل نیز پرداخت. با شروع آپارتمان‌سازی در شهر، او به مناسبات زندگی اجتماعی در این مجموعه‌ها و حل تاسیسات و تجهیزات (به صورت مستقل برای هر واحد) می‌پردازد و همچنین به امکان تقسیم فضای داخلی آپارتمان به هسته‌های مستقل نیز توجه می‌کند.
علیزاده هم‌زمان با کارهای اجرایی‌اش در ایران، در خارج از ایران نیز فعال بوده است. او علاوه بر داشتن دفتر مستقل در دوبی، با گروه "اوآروپ" در انگلیس و گروه "کوردرز اند پارتنرز" (که طراحان مجموعه‌ی المپیک مونیخ هستند)، همکاری داشته است. از دیگر کارهای این دورهی او ساختمان‌های شهرداری و حمام سربندر نیز قابل ذکرند. در سال 1356 بر اثر رکود اقتصادی جهانی، دفتر خود در دوبی را تعطیل می‌کند و به ایران بازمی‌گردد. در سال‌های انقلاب و پس از آن به فعالیت‌های اجتماعی (از جمله در زمینه‌ی مسکن) پرداخت و در دفاتر فنی نیروی هوایی، آموزش و پرورش و وزارت_مسکن_و_شهرسازی فعالیت داشت. پس از آن در سال 1368 دوباره به کار اجرایی دعوت شد و به طراحی و ساخت مجموعه‌ای فرهنگی- تجاری و تعداد زیادی واحد مسکونی پرداخت. بعد از آن برای مدت سه سال در کشور کانادا اقامت داشت. در سال 1374 به ایران بازمی گردد و کار حرفه‌ای خود را در زمینه‌ی طراحی از سر می‌گیرد. از طرح‌های مهم او در این دوره ساختمان مسکونی کانون وکلا و ساختمان آقای بهار را میتوان ذکر کرد. علیزاده در مجتمع مسکونی کانون وکلا امکان طراحی واحدهای مسکونی 36 تا 360 مترمربعی را در یک شبکه‌ی طراحی، نمایش می‌دهد و پروژه‌ی دوم هم ترکیبی از فضاهای 36 متری است.
از طرح و پروژه‌های دیگر او به این موارد میتوان اشاره کرد: طرح محوطه‌ی بیمارستان خلیلی شیراز (1340- 1341)؛ طرح بخش‌هایی از دانشگاه فردوسی مشهد (1341- 1342)؛ طرح و اجرای تاسیسات و معماری مجموعه‌ی المپیک تهران (تکنو فریکو- 1343)؛ کتابخانه‌ی دانشکده‌ی کشاورزی کرج (1343- 1344)؛ ساختمان مرکز آمار ایران- در تهران (1344- 1345)؛ ادارات مرکزی بانک صادرات ایران- در شهرهای رشت، ساری، مشهد، تبریز و اصفهان (بین سال‌های 1346 تا 1354)؛ طرح ورزشگاه المپیک مشهد (1350)؛ مرحله‌ی اول دانشگاه فارابی- در کرج (1357)؛ طراحی بخش‌هایی از فاز مقدماتی عسلویه (1367)؛ طرح کارگاه‌ها و مرکز فرمان ایران خودرو (1367)؛ مجموعه‌ی فرهنگی-اقتصادی فولاد مبارکه (1367)؛ طرح شهرک‌های صنعتی سمنان، ایوانکی، مأمونیه، زاویه و خرم‌دشت (1374)؛ طرح شهرک علم و فناوری اراک (1374)؛ ساختمان مجتمع تجارت جهانی تهران (1378) و ساختمان مرکزی دفتر همکاری‌های فناوری ریاست جمهوری- در تهران (1380).
طرح‌های آپارتمانی علیزاده تکرار یک واحد در طبقات نیست، بلکه چه در زیربنای واحدها و چه در ترکیب آن‌ها تنوع زیادی در کار او می‌بینیم. در کل میتوان ویژگی معماری علیزاده را به این صورت بیان کرد: در معماری او مناسبات اجتماعی و انسانی، نیازهای روانی و حسی، اندازه، عملکرد، فضا، تجهیزات و تاسیسات و مصالح در پویایی واقعی ترکیب می‌شوند. نمونه‌های شایان ذکر در این زمینه، آپارتمان خیابان توانیر و آپارتمان خیابان 55 یوسف‌آباد است که تاسیسات هر واحد به طور مستقل در پاگردها که بزرگ‌تر از معمول طراحی شده‌اند، قرار گرفته است و در عین استقلال، دست‌رسی راحت به تاسیسات را با اختلاف نیم‌طبقه برای هر واحد ایجاد می‌کند.
منابع: