رضاقلی

رضاقلی (1212- 1291ق)

(معروف به حاجی میرزا صفا و ملقب به قنبرعلی شاه) عارف دورۀ قاجار و از دراویش فرقۀ نعمت اللهی در قرن سیزدهم، فرزند محمد حسن خانی.

پس از انجام تحصیلات ابتدایی در زادگاهش، در دوران جوانی عازم بین النهرین (عراق) شد تا آن جا به تکمیل تحصیلاتش بپردازد. او آن جا در حوزۀ درس شیخ محمد حسن نجفی صاحب کتاب فقهی جواهرالکلام و برخی دیگر از علما شرکت کرد. سپس، از سلک آخوندی درآمد و ملبس به لباس درویشی شد و به ریاضت پرداخت.

حاجی میرزا صفا در خاورمیانه و افریقا به سیاحت مشغول شد و برای زیارت مکه و مدینه، بارها به سرزمین حجاز سفر کرد و مدتی هم آن جا ساکن شد.

در دوران صدارت میرزا حسین خان سپهسالار ملقب به مشیرالدوله، راهی تهران شد و در سال های پایانی عمرش، در خانۀ او اقامت داشت.

حاجی میرزا صفا در 9 رمضان 1291ق، در 79 سالگی در تهران درگذشت.

پس از مرگش، میرزا حسین خان سپهسالار برای او در باغچۀ ملکی خودش در چشمه علی شهر ری، مقبره ای عالی با صحن بزرگ احداث کرد (که بعدها به صفاییه معروف شد) و او را آن جا به خاک سپردند.