ادب جاهلی
اَدَبِ جاهِلی
کتابی در تفسیر و نقد ادبیات عربی در دورۀ موسوم به عصر جاهلیت، نوشتۀ طه حسین، به زبان عربی، منتشرشده در ۱۹۲۷. طه حسین در این اثر معروف خود که رهیافتی نوین در سیر پژوهش‌های ادب‌شناسانۀ عربی به شمار می‌رود، در ادامۀ اثر جنجال برانگیز دیگرش، دربارۀ شعر جاهلی (فی‌الشعر الجاهلی)، البته با منطقی ملایم‌تر، شعر عربی دورۀ پیش از اسلام را با برشمردن دلایلی در شیوه‌های اصلی تغییر و تقلید در شعر عربی دورۀ جاهلیت به باد انتقاد گرفته است. وی در این کتاب، درپی توصیف و شناساندن محیط ادبی این دوره، دلایلی چون نبرد میان قبایل عرب، پندارهای خطابی و بلندپروازی های عمدتاً بلاغی را در آفرینش شعری این دوره دخیل دانسته و سپس به نقد شعر شاعران اصلی این دوره پرداخته است.