میخائیل وروبل
میخائیل وروبل (17 مارس۱۸۵۶- 14 آوریل ۱۹۱۰م)
(نام کامل: میخائیل الکساندروویچ وروبل[۱]) نقاش، طراح، معلم، مجسمه‌ساز و تصویرگر روسی. از برجسته‌ترین هنرمندان وابسته به جنبش سمبولیسم به شمار می‌آید. در مقام یک معلم آگاه و شایسته توانست نسلی از هنرمندان پیشتاز را در روسیه پرورش دهد. او خیلی زود سنت واقع‌گرایی روسی را پشت سر گذاشت. از زمانی که کار مرمت دیوارنگاره‌های بیزانسی کیف را سفارش گرفت، تحقیقاتی را دربارۀ تجزیه و تحلیل تصویری آغاز کرد. سپس، پی‌گیرانه دست به تجربه‌های تازه برای حل مسائل ساختار تجسمی زد؛ و در زمینه‌های نقاشی، طراحی برای صحنه، و تصویرگری کتاب قریحۀ سرشار و خلاقیت خویش را نشان داد. برخی از کارهایش (مثلاً: دیو نشسته - ۱۸۹۰)، پیش‌درآمدی بر آثار کوبیست و فتوریست در اروپای غربی محسوب می‌شوند. با این حال، او در زمان حیات هیچ‌گاه مقبولیت عام نیافت.
در خانواده‌ای که اصالتاً لهستانی بودند متولد شد. سال 1875 به خواست پدرش در دانشگاه ایالتی سن پترزبورگ مشغول به تحصیل رشتۀ حقوق شد که به دلیل بی‌علاقگی و بالاجبار آن را با نمره و امتیاز خیلی پایین به پایان رساند. طی سال‌های آغازین دهۀ 1880 در آکادمی امپراتوری هنر[۲] تحصیل کرد، سپس برای مطالعۀ هنر بیزانسی و مسیحی به کیف رفت. در این دوره نقاشی‌های دیواری و نمادهای کلیسای سنت سیریل[۳] را نقاشی کرد و همچنین 150 نقاشی برای بازسازی شکل یک فرشته در گنبد کلیسای جامع سنت سوفیا[۴] کشید. سال 1896، با خوانندۀ مشهور نادژدا زابلا-وروبل[۵] ازدواج کرد و این زن طی چندسال بعد، تا پیش از نابینا شدن و اوج گرفتن بیماری روانی‌اش، مدل برخی از کارهایش شد. وربل سرانجام نیز در انتهای 5 سال بستری بودنش در کلینیک‌های روان‌پزشکی، به سبب همین بیماری از پای درآمد. وی با چند گروه مترقی روس - از جمله، دنیای هنر ـ همکاری داشت.
از جمله دیگر نقاشی‌هایش فالگیر (۱۸۸۵).