سمبولیسم (هنر)
سَمْبولیسْم (هنر)(symbolism)
در هنر، استفاده از نماد[۱] برای تشدید و تقویت معنا، که موجب برتری جنبۀ ذهنی[۲] بر وجه عینی[۳] اثر میگردد. جنبش سمبولیسم در هنر و ادبیات از ۱۸۸۵ تا ۱۹۱۰ رونق داشت. این جنبش همچون واکنشی دربرابر غایات طبیعتگرایانۀ امپرسیونیسم[۴]، و اصول رئالیستی[۵] که کوربه[۶] صورتبندی کرده بود، عرض وجود کرد. سمبولیستها اعتقاد داشتند که هنر نباید تصویرگر صرف باشد، بلکه باید افکار و حالات و خلقّیات را با رنگ و خط و شکل القا کند. دستمایههای آنان غالباً اساطیری[۷]، عرفانی، یا خیالی بودند. گوستاو مورو[۸] از سرآمدان سمبولیسم بود، و پیِر پووی دو شاوان[۹] و اودیلون رودون[۱۰] در فرانسه، آرنولد بوکلین[۱۱] در سوئیس، ادوارد برن ـ جونز[۱۲] در انگلستان، و یان تئودور توراپ[۱۳] در هلند، از دیگر نقاشان این شیوۀ هنری بهشمار میروند. گوگن[۱۴] و شاگردانش در پونت آوِن[۱۵]، از هدفی که «مفهومپردازانه، ترکیبی، ذهنی، تزیینی» توصیف میشد، روشنترین برگردان تصویری را عرضه میکنند. آنان بر رنگ حقیقی[۱۶] تأکید نهادند که ارزش عاطفی پیدا میکند و جانشین بهرهگیری امپرسیونیستیِ نور میشود. خطوط محیطی سیاه در اثری از گوگن با نام مسیح زرد[۱۷]، جنبۀ تزیینی و نمادین کار را مؤکد میسازد. سمبولیسم که در دهۀ ۱۸۸۰ در فرانسه پاگرفت، پس از رمانتیسم[۱۸] و پیش از سوررئالیسم[۱۹]، به کندوکاو در دنیای تخیّل خلاق رؤیاگونه پرداخت. بسیاری از نقاشان سمبولیست تعمداً از واقعگرایی پرهیز کردند، و همچون همتایان ادبی خود به مضمونهای دلخراش و هراسانگیز یا شهوانی روآوردند. برای مثال قصۀ سالومه[۲۰] در کتاب مقدس[۲۱]، دختری که سر بریدۀ یحیای معمدان[۲۲] را مطالبه میکند، از دستمایههای دلخواه نقاشان و نویسندگان این دوره بود. گوگن و پیروانش به تصویرهای عادیتری همچون صحنههای روستایی با حالوهوایی عرفانی، گرایش داشتند. منتقدان سمبولیست، افزون بر اشتراک مضمون، شباهتهای صوری نیز بین هنرهای بصری، ادبی، و موسیقایی میدیدند. بهگمان آنان همچنان که شاعر سمبولیست احساس میکرد که میتواند به آهنگ و نوای شعر خود معنا بخشد، نقاش سمبولیست نیز باور داشت که رنگ و شکل میتواند دارای مفهوم باشد. تأثیر آرای سمبولیستی در هنر اروپا بسیار گسترده بود، و در کار نقاشانی همچون پل سزان[۲۳]، ونسان ونگوگ[۲۴]، ژرژ سورا[۲۵]، جیمز اِنسور[۲۶]، ادوارد مونش[۲۷]، گوستاف کلیمت[۲۸]، فردیناند هودلر[۲۹]، پابلو پیکاسو[۳۰]، هانری ماتیس[۳۱]، و واسیلی کاندینسکی[۳۲] راه یافت.
- ↑ symbol
- ↑ subjective
- ↑ objective
- ↑ Impressionism
- ↑ realist
- ↑ Courbet
- ↑ mythological
- ↑ Gustave Moreau
- ↑ Pierre Puvis de Chavannes
- ↑ Odilon Redon
- ↑ Arnold Böcklin
- ↑ Edward Burne-Jones
- ↑ Jan Theodoor Toorop
- ↑ Gauguin
- ↑ Pont-Aven
- ↑ local colour
- ↑ Le Christ Jaune
- ↑ Romanticism
- ↑ surrealism
- ↑ Salomé
- ↑ Bible
- ↑ John the Baptist
- ↑ Paul Cézanne
- ↑ Vincent van Gogh
- ↑ Georges Seurat
- ↑ James Ensor
- ↑ Edvard Munch
- ↑ Gustav Klimt
- ↑ Ferdinand Hodler
- ↑ Pablo Picasso
- ↑ Henri Matisse
- ↑ Vasily Kandinsky