کوربه، گوستاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷)

گوسْتاو کورْبِه Gustave Courbet
زادروز	1819م
درگذشت	1877م
ملیت	فرانسوی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
سبک	رئالیسم
آثار	خاکسپاری در اورنان (1850؛ موزۀ دورسه، پاریس)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه‌سازی جهان

کورْبِه، گوسْتاو (۱۸۱۹ـ۱۸۷۷)(Courbet, Gustave)

تابلوي خاکسپاري در اورنان، اثر گوستاو کوربه

نقاش فرانسوی. تک‌چهره‌، منظره، و صحنه‌های زندگی روزمره را تصویر می‌کرد. دربرابر آرمان‌های آکادمیکِ کلاسی‌سیسم و رمانتیسم واکنش نشان داد و از نمایندگان اصلی رئالیسم شد، و زندگی عصر خود را با صراحت کامل به‌تصویر کشید. نبوغ کوربه در تک‌چهره‌سازی، ترکیب‌بندی پیکرها، منظره‌پردازی (ازجمله درّه‌ها و جنگل‌های زادگاهش، فرانش ـ کنته، و تابلوهایی از سواحل نورماندی، همچون موج که از مشهورترینِ آن‌هاست)، و طراحی‌هایش از حیوانات و نقش اشیا، مشهود است. کوربه در ۱۸۴۱ به پاریس رفت؛ بیشتر با مطالعه و نسخه‌برداری از آثار استادان قرن‌های ۱۵ تا ۱۸ در موزۀ لوور، به‌ویژه ولاسکز و رامبرانت، هنر آموخت. در مخالفت با کلاسی‌سیسم و رمانتیسم، اندیشۀ رئالیسم را پیشنهاد، و تأکید کرد که نقاشی باید «بازنمود واقعیات و اشیای حقیقی»، و یا به بیان خودِ کوربه «تفسیر آداب، اندیشه‌ها و سیمای زمان خودِ ما» باشد. در این برداشت، برخی اشارات اجتماعی و کارگری نیز نهفته بود؛ چنان که در آثاری همچون سنگ‌شکنان (۱۸۴۹؛ درسدن، در ۱۹۴۵ تخریب شد)، و خاکسپاری در اورنان (۱۸۵۰؛ موزۀ دورسه، پاریس) با گروهِ روستاییان اندوهگینش، مشهود است؛ این اثر به‌هنگام نمایش در سالن ۱۸۵۰، اعتراض عموم را برانگیخت. تابلوهای خاکسپاری در اورنان و کارگاه نقاش(لوور) که همچون «تمثیلی از واقعیت» بودند، در نمایشگاه جهانی ۱۸۵۵، از سوی هیئت داوران مردود شدند. تابلوی کارگاه نقاش، کوربه را در حال نقاشیِ یک منظره نشان می‌دهد که مدلی برهنه، همراه با گروهی از دوستانِ کوربه، ازجمله بودلر و پرودون، به تماشای او نشسته‌اند. کوربه در اعتراض به تصمیم هیئت داوران، نمایشگاهی مستقل از آثار خود را همراه با بیانیه‌ای در باب رئالیسم برپا کرد که جنجال آفرید. کوربه در آشوب‌گری‌های کمون فرانسه در ۱۸۷۱ شرکت داشت، و با آن‌ که موزۀ لوور را از حریق حفظ کرد، مسئول تخریب ستون واندوم شناخته، و به شش ماه زندان محکوم شد (که حاصل آن تک‌چهره‌ای از خود هنرمند، و چند پردۀ باشکوه نقش اشیا بود). پروندۀ کوربه بار دیگر در ۱۸۷۳ بررسی، و اموالش توقیف گردید و خودش به سوئیس پناهنده شد، و چند سال آخر عمر را در نزدیکی ووِه، به منظره‌پردازی (نمونه‌های بی‌شماری از قلعۀ شیون) و تک‌چهره‌سازی پرداخت. اندیشه‌هایش دربارۀ رئالیسم، در اِدوئار مانه و امپرسیونیستهای جوان تأثیر گذاشت.

 

---