آتش بهرام
آتش بهرام Atash Behram (term used by Iranian Zoroastrians for larger Fire temple)
(یا: آذَرِ بَهرام) اصطلاحی است که زَردُشتیان ایران و پارسیان هندوستان (زردشتیان هندی) آتشکده‌های بزرگ را به آن می‌نامند؛ و به آتشکدۀ خاصی اشاره ندارد. دربرابر آتش بهرام، آتشکده‌های کوچک محلی یا خانوادگی است که بدان‌ها آذران، آذریان یا آدران گویند. ویژگی مهم آتش بهرام آن است که از ترکیب آتش اصناف و طبقات گوناگون جامعه افروخته می‌شود تا نشانگر اتحاد باشد. آتش بهرام را براساس روایات مذهبی پهلوی و مطالعات مردم نگاری می‌شناسیم و دربارۀ حضور آن در ایران پیش از اسلام هیچ اطلاعاتی نداریم. آتش بهرام را از آن روی بدین نام می‌خوانند که ایزد بهرام، با همکاری سروش، نگهبان همۀ آتش‌ها در جهان است. همۀ آتش‌های بزرگ مانند آذر گُشنَسب، فَرَنبغ و بُرزین مهر را از آتش بهرام می‌گرفتند.