مینوسینسک، حوضه
| مینوسینسک، حوضه | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | حوضه مینوسینسک |
| نام لاتین | Minusinsk Basin |
| موقعیت | در جنوب کراسنویارسک، در جنوب سیبری، در فدراسیون روسیه |
| نوع اقلیم | آب‌وهوای به‌شدت قاره‌ای و نسبتاً خشک؛ پوشش گیاهی غرب ینی‌سی، استپ ، اما شرق آن استپ پُردرخت |
| ارتفاع از سطح دریا | بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ و ۷۰۰ متری از سطح دریا |
| تولیدات و صنایع مهم | از مهم‌ترین مراکز کشاورزی سیبری؛ کشت غلات و پرورش گاو، گوسفند، و اسب؛ صنایع علوم مهندسی، تولید نیروی برقابی، و مواد شیمیایی |
مینوسینْسْک، حوضۀ (Minusinsk Basin)
حوضۀ مثلثی‌شکل کوهستانی در جنوب کراسنویارسک[۱]، در جنوب سیبری[۲]، در فدراسیون روسیه، واقع در ارتفاع بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ و ۷۰۰ متری از سطح دریا. رود یِنی‌سِی[۳] از آن می‌‌گذرد و رشته‌کوه‌های کوزنتسک آلا تاو[۴] و سایان[۵] آن را دربرگرفته‌اند. این ناحیه از مهم‌ترین مراکز کشاورزی سیبری به‌شمار می‌رود. کشت غلات و پرورش گاو، گوسفند، و اسب در آن رواج دارد. آب‌وهوای آن به‌شدت قاره‌ای و نسبتاً خشک است؛ پوشش گیاهی غرب ینی‌سی، استپ[۶] است؛ در حالی‌که شرق آن استپ پُردرخت است. ینی‌سی تا ۱۹۲۷ تنها راه با دنیای خارج بود تا آن‌که راه‌آهن آچینسک[۷] به راه‌آهن سراسری سیبری[۸] متصل شد؛ درنتیجه بهره‌برداری از معادن زغال‌سنگ و طلا و نیز جنگل‌داری توسعه یافت. در ۱۹۵۹ خط آهن دیگری این منطقه را به حوضۀ کوزنتسک[۹] متصل کرد و استخراج سنگ آهن آغاز شد. سرانجام با تکمیل خط آهن آباکان ـ تایشت[۱۰] در شبکۀ راه‌آهن سیبری جنوبی[۱۱] در دهۀ ۱۹۶۰، موقعیت این منطقه، به‌منزلۀ راه اصلی، سبب توسعۀ مجتمع صنعتی بزرگ سایان شد؛ صنایع آن عبارت‌اند از علوم مهندسی، تولید نیروی برقابی، و مواد شیمیایی.