آنگلوساکسون ها
آنْگْلوساکْسون‌ها (Anglo-Saxon)
گروهی از مهاجمان ژِرمَنی‌زبان (آنگل[۱]ها، ساکسون[۲]ها، و ژوت‌ها[۳]) که در قرون ۵ و ۷م بخش اعظم خاک بریتانیا[۴] را فتح کردند. در ابتدا، ممالکی موسوم به هِپتارکی[۵] (هفت مملکت) تأسیس کردند، که در اوایل قرن ۹م به رهبری وسکس[۶] متحد شدند. حملۀ نورمان‌ها[۷] در ۱۰۶۶م به حکومت آنگلوساکسون‌ها پایان داد. ژوت‌ها، برخلاف تصور رایج، احتمالاً از راینلاند[۸] آمده بودند، نه از ژوتلند[۹]. آنگلها و ساکسون‌ها از اشلسویگ‌ـ هولشتاین[۱۰] آمدند، و احتمالاً پیش از حمله به بریتانیا متحد شده بودند. آنگلها بیشتر در آنگلیای شرقی[۱۱]، مرشا[۱۲]، و نورتامبریا[۱۳] ساکن شدند؛ ساکسون‌ها در اِسِکس[۱۴]، ساسکس[۱۵]، و وسکس و ژوت‌ها در کِنت[۱۶] و جنوب همپشر[۱۷] استقرار یافتند. احتمال می‌رود که میان این اقوام و سلت[۱۸]های رومی‌شدۀ بریتانیای باستان وصلت‌هایی صورت گرفته باشد، هرچند زبان و تمدن سلت‌ها در آن زمان تقریباً نابود شده بود. امروزه لفظ آنگلوساکسون غالباً به مردم انگلیسی‌زبان بریتانیا، کشورهای مشترک‌المنافع، و امریکا اطلاق می‌شود اما صحیح نیست، زیرا ویلزی[۱۹]ها، اسکات[۲۰]ها، و ایرلندی[۲۱]ها از بازماندگان سلت‌ها یا نورس[۲۲]ها هستند، و تا دهۀ ۱۹۸۰م کمتر از پانزده درصد از شهروندان امریکا انگلیسی‌تبار[۲۳] بودند.