والتون، ویلیام ترنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۸ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
ویلیام تِرنر والتون
William Turner Walton
زادروز ۱۹۰۲م
درگذشت ۱۹۸۳م
ملیت انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل کلیسای جامع کرایست در آکسفورد
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار نما (۱۹۲۳)، اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳)
گروه مقاله موسیقی

والتون، ویلیام تِرنر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)(Walton, William Turner)

والْتون، ويليام تِرنِر

آهنگ‌ساز انگلیسی. از‌جمله آثار اوست: نما[۱] (۱۹۲۳)، سلسله‌ای از قطعه‌های سازی که برای اجرا همراه با دکلمۀ اشعار سوررئالیستی ادیت سیتول[۲] طراحی شده‌اند؛ اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر[۳] (۱۹۳۱)، و واریاسیون‌هایی برمبنای تِمی از هیندمیت[۴] (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان‌داد و به کلیسای جامع کرایست[۵] در آکسفورد فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن‌جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن[۶] (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، ارگ‌نواز، درس‌هایی دربارۀ آهنگ‌سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر[۷]، سالزبورگ[۸]، اجرا کرد و کوآرتت زهی اول تند و تیز او نیز در همین شهر به‌اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت‌آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتات خشونت‌بار ضیافت بِلشَصَّر شاهد نخستین اجرای خود در لیدز بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی‌بمل مینور پیش از تکمیل در لندن به‌اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند استراوینسکی[۹]، پولانک[۱۰]، و پروکوفیف[۱۱] مشخص است. جریان اندیشمندانه‌تر و نیمه‌رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می‌شود، که با اپرای ترویلوس و کرِسیدا[۱۲] (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی ویولن‌سل برای پیاتیگورسکی[۱۳] ادامه یافت. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپرای خرس[۱۴] (از روی چخوف[۱۵]، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم‌های هرطور که بخواهید[۱۶]، هنری پنجم[۱۷] و هَملِت[۱۸] (اثر شکسپیر[۱۹]اولینِ انگشت‌شمارها[۲۰] (شامل پرلود و فوگ آتشبار[۲۱]). آوازی ترانه‌ای برای میز (غذای) لرد مِیور[۲۲] برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای دماغۀ پورتسموت[۲۳] (از روی طراحی رولندسون[۲۴]) و اسکاپینو[۲۵]، مارش‌های تاج‌گذاری تاج امپراتوری[۲۶] و گوی و عصای پادشاهی[۲۷] (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، بداهه‌پردازی‌هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن[۲۸] (۱۹۶۹).

 


  1. Facade
  2. Edith Sitwell
  3. Belshazzar’s Feast
  4. Variations on a Theme by Hindemith
  5. Christ Church Cathedral
  6. Hugh Allen
  7. International Society for Contemporary Music
  8. Salzburg
  9. Stravinsky
  10. Poulenc
  11. Prokofiev
  12. Troilus and Cressida
  13. Piatigorsky
  14. The Bear
  15. Chekhov
  16. As You like It
  17. Henry V
  18. Hamlet
  19. Shakespeare
  20. The First of the Few
  21. Spitfire
  22. A Song for the Lord Mayor’s Table
  23. Portsmouth Point
  24. Rowlandson
  25. Scapino
  26. Crown Imperial
  27. Orb and Sceptre
  28. Improvisations on an Impromptu of Benjamin Britten