لیایونینگ
لیائونینگ (Liaoning)
| لیایونینگ | |
|---|---|
| نام فارسی | لیایونینگ |
| نام لاتین | Liaoning |
| کشور | چین |
| موقعیت | شمال شرقی چین |
| مرکز | شنیانگ |
| شهرهای مهم | آنشان، فوشون، لیایویانگ و دالیان |
| جمعیت | ۴۱,۱۶۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۱۵۱هزار |
| تولیدات و صنایع مهم | زغال سنگ، آهن، نمک، و نفت |
استانی در شمال شرقی چین، با ۱۵۱هزار کیلومتر مربع مساحت، و ۴۱,۱۶۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شرق به جیلین[۱]، از جنوب شرقی به کرۀ شمالی، از جنوب به خلیج کره[۲] و خلیج لیائودونگ[۳]، از جنوب غربی به هبی[۴]، و از شمال غربی به مغولستان داخلی[۵] محدود است. مرکزش شنیانگ[۶] است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از آنشان[۷]، فوشون[۸]، لیائویانگ[۹]، و دالیان[۱۰] (بندر). استان مزبور جلگۀ دونگبی[۱۱] (جلگۀ منچوری[۱۲]) و علفزارهای فلات مغولستان[۱۳] را دربر دارد و از صنعتی‌ترین مناطق چین به‌شمار می‌رود، صنایع و تولیدات آن شامل زغال‌سنگ، آهن، نمک، و نفت است. ژاپن بین ۱۹۰۵ و ۱۹۴۵ شهر را توسعه داد و این رشد شبه‌جزیرۀ لیائودونگ[۱۴] را نیز دربرگرفت ـ که بندرهای آن به تصرف روس‌ها درآمده بودند.
آب و هوا. لیائونینگ دارای تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد است. گرم‌ترین بخش این استان در ساحل جنوبی آن قرار دارد. تقریباً دوسوم ریزش‌جوی[۱۵] سالانۀ لیائونینگ در تابستان صورت می‌گیرد؛ میانگین آن بین ۱۲۰۰ میلی‌متر در شبه‌جزیرۀ لیائودونگ و ۴۰۰ میلی‌متر در غرب استان متغیّر است.