ویلروآ، فرانسوا دو نوویل (۱۶۴۴ـ۱۷۳۰)
ویلْروآ، فرانْسوا دو نوویل (۱۶۴۴ـ۱۷۳۰)(Villeroi, Francois de Neuville)
(ملقب به: دوک دو ویلروا[۱]) سرباز فرانسوی در خدمت لوئی چهاردهم. در جنگهای توسعهطلبانه در اواخر قرن ۱۷ و اوایل قرن ۱۸ جنگید. فرماندۀ نظامی شایستهای نبود و درخلال جنگ جانشینی اسپانیا[۲]، در نبرد رامیه[۳] (۱۷۰۶) از دوکِ مارلبورو[۴] کاملاً شکست خورد. دوست و محبوب لوئی چهاردهم بود و از کودکی با او بزرگ شد. در ۱۶۹۳ او را مارشالِ فرانسه[۵] کردند، اما در هلند (۱۶۹۵ـ۱۹۶۹) نشان داد که فرماندهی بسیار نالایق است. در ایتالیا از اوژن فرانسوا، شاهزادۀ ساووا[۶] شکست خورد (۱۷۰۱) و به اسارت او درآمد. در اواخر عمرش فرماندار لیون[۷] بود.