بخت گشایی
بخت‌گشایی
آداب و رسومی خرافی برای گشودنِ بختِ دخترانِ مجرّد. در باور عامیانه، خواستگار نیافتن این‌گونه دختران علّتی جز سحر و جادو و دعای بدخواهان نداشت. بخت‌گشایی از دغدغه‌های خانواده‌هایی بود که از موعد ازدواج دخترانشان می‌گذشت. آداب مربوط به بخت‌گشایی بسیار گسترده است. در منابع علوم و فنون غریبه و جفر و طلسمات معمولاً بخشی هم به بخت‌گشایی اختصاص یافته است. در کتاب معروف به میرداماد کبیر، (منسوب به میرداماد) راهکارهایی برای گشودن بختِ دختران آمده است. مرسوم‌ترین راه‌های بخت‌گشایی عبارت‌اند از ۱. گره زدن سبزه در عصر روز سیزده بدر؛ ۲. نشاندن دختر بخت‌ناگشوده پای سفرۀ عقدِ دختری که خطبۀ عقدش در حال جاری شدن است؛ ۳. کوبیدن و نرم‌کردنِ عاطل و باطل؛ ۴. بردنِ دخترِ بخت‌ناگشوده به حمامِ یهودیان سپس به حمامِ مسلمانان و شستنِ او با آب پاکی که با جام چل‌کلید بر سرش می‌ریزند؛ ۵. حاجت خواستن از توپ مروارید؛ ۶. بستن قفل درشب چهارشنبه‌سوری و خواهش از سیّدی پاک‌نهاد برای باز کردن آن. نیز ← چله‌بُری؛ منارِ سربرنجی