اووید
اووید (۴۳پ‌م ـ۱۷م)(Ovid)
(نام اصلی: پوبلیوس اوویدیوس ناسو[۱]) شاعر لاتینی. اشعار او بیشتر به مضامین عشق (اَمورس[۲]، ۲۰پ‌م)، هنر عشق‌ورزیدن (آرس آماتوریا[۳]، ۱پ‌م)، اسطوره‌شناسی (دگردیسی‌ها[۴]، ۲م)، و تبعید (تریستیا[۵]، ۹ـ۱۲م) می‌پردازند. در سولمو[۶] به‌دنیا آمد و به‌منظور آمادگی برای حرفۀ حقوق، سخنوری آموخت، اما خیلی زود به ادبیات روآورد. به‌‌دستور اوگوستوس (۹م) به تومیس[۷]، واقع در دریای سیاه[۸]، تبعید شد و همان‌جا درگذشت. آثار فرهیخته، طنزآمیز، و تأسف‌انگیز شخصی او در قرون وسطا و رنسانس فوق‌العاده اثرگذار بود. دیگر آثار او عبارت‌اند از مکتوبی از پونتو[۹]؛ فاستی[۱۰]، که گاه‌شمار منظوم است؛ و هرویدس[۱۱]. همۀ اشعار باقی‌مانده از او در قالب مزدوج رثایی[۱۲] سروده شده‌اند، به استثنای دگردیسی‌ها که شش‌رکنی[۱۳] است.