سلولز
سِلّولُز (cellulose)
کربوهیدرات[۱] پیچیده‌ای، متشکل از زنجیرهای طویل حاصل از واحدهای گلوکز. این واحدها با پیوندهایی شیمیایی با نام اتصالات گلیکوزیدی[۲] به یکدیگر متصل می‌شوند. سلولز جزء تشکیل‌دهندۀ اصلی دیوارۀ یاخته‌ای گیاهان عالی، و ماده‌ای حیاتی در غذای بسیاری از علف‌خواران[۳] است. ملکول‌های سلولز به‌صورت میکروفیبریل‌های طویل غیرمنشعب آرایش یافته‌اند که باعث استحکام دیوارۀ یاخته می‌شود. هیچ پستانداری آنزیم سلولاز لازم برای هضم سلولز تولید نمی‌کند. پستاندارانی مانند خرگوش و گاو جزو معدود جانورانی‌اند که به‌علت حضور باکتری در رودۀ خود قادر به هضم سلولزند. سلولز فراوان‌ترین مادۀ موجود در سلسلۀ گیاهی است و در صنعت کاربردهای بسیار دارد. برخی از کاربردهای آن عبارت‌اند از تهیۀ نخ؛ تولید منسوجات (کتان، پنبه، ویسکوز، و استات)؛ تولید پلاستیک (سلوفان و سلولوئید)؛ تولید رنگ بدون چکه؛ و برخی مواد غذایی. شیمی‌دانان ژاپنی در ۱۹۹۶ اولین سلولز مصنوعی را تولید کردند. زیست‌شناسان استرالیایی نیز در ۱۹۹۸ ژن مسئول آنزیم گیاهی سنتز سلولز را شناسایی کردند.