خرمشاهی، بهاءالدین (قزوین ۱۳۲۴ـ )

بهاءالدین خرمشاهی;
زادروز	قزوین ۱۳۲۴ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	لیسانس ادبیات فارسی و فوق لیسانس کتابداری از دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	نویسنده، مترجم، قرآن پژوه و حافظ پژوه
آثار	حافظ نامه (۱۳۶۷)
گروه مقاله	ادبیات فارسی، دین اسلام، زبان شناسی و ترجمه
جوایز و افتخارات	نخستین شهروند افتخاری شیراز

خرّمشاهی، بهاءالدین (قزوین ۱۳۲۴ـ ‌ )

نویسنده، مترجم، قرآن‌پژوه، و حافظ‌پژوه ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهر زادگاهش به پایان رساند و وارد دانشکدۀ پزشکی شد، اما پس از مدتی تغییررشته داد و به تحصیل در رشته زبان و ادبیات فارسی پرداخت. در ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران لیسانس ادبیات فارسی و در ۱۳۵۲ دانشنامۀ فوق‌لیسانس کتابداری گرفت و در مرکز خدمات کتابداری ایران به‌کار پرداخت. در ۱۳۶۳ به انجمن فلسفه و حکمت وابسته به مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی منتقل شد و به‌کار تألیف و تحقیق و ترجمه و تدوین و نشر مجله فرهنگ پرداخت و در ۱۳۷۹ بازنشسته شد. در ۱۳۶۱ همراه با احمد صدر حاج سید جوادی و کامران فانی بنیاد دایرة‌المعارف تشیع را تأسیس کرد و در ۱۳۶۹ به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد. دوازده کتاب در زمینۀ قرآن دارد که اصلی‌ترین آن‌ها ترجمه قرآن کریم با حواشی و توضیحات مفصل است. دانشنامۀ قرآن‌پژوهی نیز زیر نظر و به همت او منتشر شده است. درباره حافظ پانزده کتاب تألیف کرده که نخستین آن‌ها ذهن و زبان حافظ (۱۳۶۳) و مهم‌ترین آن‌ها حافظ‌نامه (۱۳۶۷) است که شرح مبسوط ابیات دیوان حافظ و مفاهیم کلیدی آن است. شهرداری شیراز در ۱۳۷۹ نظر به خدمات و آثار حافظ‌پژوهی او، وی را به‌عنوان نخستین شهروند افتخاری شیراز برگزید. خرمشاهی بیش از ۱۰۰۰ مقاله تألیف کرده که تاکنون در سیزده مجموعه منتشر شده است و نخستين آن‌ها سیر بی‌سلوک است. هجده کتاب نیز در حوزه‌های مختلف از جمله ادبیات، دین و فلسفه ترجمه کرده است. در میان آن‌ها از عرفان و فلسفه (اثر والتر استیس)، علم و دین (اثر ایان باربور)، درد جاودانگی (اثر اونامونو) می‌توان نام برد. چند متن ادبی قدیم را هم تصحیح کرده است که کلیات سعدی، دیوان حافظ، و شرح عرفانی بر دیوان حافظ از آن جمله‌اند. زندگی‌نامۀ خودنوشت او به‌نام فرار از فلسفه در ۱۳۷۷ منتشر شده است.