هایکو

هایْکو (haiku)

هايْکو

گونۀ شعر هفده سیلابی ژاپنی، که معمولاً به سه سطرِ پنج، هفت و پنج سیلابی تقسیم می‌شود. باشو، شاعر ژاپنی، این گونۀ شعری را در قرن ۱۷ رواج داد. هایکو از تحول شعر سی‌ویک سیلابی تانکا پدید آمد که شکل غالب قرن ۸م بود. هایکو، ‌بنابر سنّت شعری ژاپن، شامل کلمه یا عبارتی است که بر فصلی خاص دلالت دارد؛ مثلاً «ماه» به پاییز و «ماهِ مِه‌آلود» به بهار اشاره دارد. در هر فصل، هایکو به موضوع‌های زیر تقسیم می‌شود: آب و هوا، ‌کشتزار و کوه؛ معبد و زیارتگاه؛‌ مسائل بشری؛ پرندگان و جانوران دیگر؛ درخت‌ و گل. تأکید بر سادگی و دریافت شهودی در هایکو از ذِن بودیسم گرفته شده است. دو شاعر بزرگ هایکو پس از باشو، عبارت بودند از یوسا بوسون (۱۷۱۶ـ۱۷۸۳) و کوبایاشی ایسا (۱۷۶۳ـ۱۸۲۷)

 

---