ناهید حقیقت
ناهید حقیقت (تهران 1322ش- )
| ناهید حقیقت | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1322ش |
| محل زندگی | ایران- امریکا |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی نقاشی- دانشکدهی هنرهای زیبای تهران/ دانش‌آموخته‌ی زبان انگلیسی- کوئینز کالج نیویورک/ دانش‌آموخته‌ی چاپ (دوره‌ی تخصصی هنرهای خلاق)- دانشگاه نیویورک/ دکترای رشته‌ی پرورش هنری (زمینه‌ی چاپ)- دانشگاه نیویورک |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش و نگارگر |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی |
| جوایز و افتخارات | |
نگارگر و نقاش ایرانی. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در تهران وارد دانشکدهی هنرهای زیبای تهران شد و در سال 1346 با مدرک کارشناسی نقاشی از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. او همچنین در سال 1348 از کوئینز کالج[۱] نیویورک در رشته‌ی زبان و در سال 1351 از دانشگاه نیویورک در رشته‌ی چاپ (دوره‌ی تخصصی هنرهای خلاق) مدرک گرفت. حقیقت همچنین از دانشگاه نیویورک مدرک دکترا در رشته‌ی پرورش هنری (زمینه‌ی چاپ) گرفته.
او پس از بازگشت به ایران، نمایشگاهی از آثارش را در گالری‌های تهران به نمایش گذاشت، که شامل آموخته‌هایش در زمینه‌ی فتو اچینگ[۲] بود. این آثار حقیقت رئالیستی، روایی و سرشار از عناصر متعدد ایرانی بود. وی با این کار پیش از دهه‌ی 1350 فتو اچینگ را در ایران معرفی کرد. غالبا در این کارهای حقیقت یک زن یا زن و مردی دیده می‌شود که در متن طبیعت یا در حال پرواز فضا را درمی‌نوردند. نوعی تلاش و سرخوشی در متن روایت‌های طبیعت‌گرای این آثار او دیده می‌شود. حقیقت در دهه‌ی 1980 میلادی به نقاشی روی آورد و در متن عکس‌هایی که بر بوم خود منتقل می‌کرد، رنگ گذاشت و به تدریج از رئالیته به سمت هنر کانسپچوال[۳] گرایش پیدا کرد. به دنبال این با یاری و تلفیق فضای آبستره‌ی تصاویر فتورئالیستی و هنر مفهومی، اندیشه‌ی خود را بر پرده به روش میکس‌مدیا[۴] شکل داد. در نمایشگاه اوراقی از گذشته، در گالری گورکی که شامل آخرین تجربه‌ی او بود، با استفاده از متون چاپی مینیاتور و خوشنویسی، و کولاژ آن‌ها و رنگ‌گذاری برای وحدت بخشیدن به سطح کار، ایده‌ی نویی در زمینه‌ی هنرهای مدرن ترسیمی ارائه داد. در این فعالیت تجسمی که در پانزدهمین نمایشگاه او ارائه شد، از نسخه‌های قدیمی مینیاتور و قطعه‌های خوشنویسی تا عکس‌های کهنه‌ی خاطره‌انگیز، ترکیبی ساخته شده بود. او موضوعات مختلف مورد توجهش را به نحوی در سطح‌های جدا جا داده بود که توازن آن‌ها با خط و اندازه‌های هندسی اندیشیده شده، وحدتی ساختاری به کار می‌داد.
منابع:
- نودسال نوآوری در هنر تجسمی ایران: جواد مجابی، پیکره: 1395
- Nahid_Hagigat