خجندی، ابوبکر محمد بن ثابت (483ق)
خُجَنْدی، ابوبکر محمد بن ثابِت ( ـ ۴۸۳ق)
| ابوبكر محمد بن ثابت خجندی | |
|---|---|
| درگذشت | ۴۸۳ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | عالم دینی |
| آثار | روضة‌المناظر و زَواهِرُ الدُّرَر |
| گروه مقاله | دین اسلام |
نخستین فقیه شناخته‌شده آل خجند و از نوادگان مهلّب بن اَبی صفره. ابوبکر در مرو روزگار می‌گذراند و در آن شهر به تدریس و وعظ می‌پرداخت. او علم حدیث را از پدرش و ابوالحسن استرآبادی و عبدالصمد عاصمی، و فقه را از ابوسهل اَبیوَرْدی فراگرفت. خواجه نظام‌الملک طوسی وی را برای تدریس و وعظ در مدرسه‌ای که در اصفهان ساخته بود به این شهر فراخواند. بعدها این مدرسه، منسوب به یکی دیگر از افراد خاندان خُجَنْدی، به «صَدْریّه» شهرت یافت. ابوبکر پس از ورود به اصفهان، نزد نظام‌الملک مقام ارجمندی یافت. کتاب‌های روضة‌المناظر و زَواهِرُ الدُّرَر از آثار اوست.