لورمان، باز (۱۹۶۴)
لورْمان، باز (۱۹۶۴)(Luhrmann, Baz)
کارگردان و نویسندۀ استرالیایی سینما. با دو فیلم فقط سالن رقص[۱] (۱۹۹۲) و رومئو و ژولیتِ[۲] ویلیام شکسپیر (۱۹۹۶) جایگاهش را در مقام یکی از بزرگ‌ترین سبک‌پردازان شنیداری و دیداری سینما تثبیت کرد. لورمان رنگ‌های تند و حرکت‌های سریع دوربین را درهم می‌آمیزد و با موسیقی متن فیلم و موسیقی عامهپسند تدوین می‌کند و به‌این ترتیب به روایت‌هایی جاودانه، زندگی تازه می‌دهد. در سال ۲۰۰۰ با فیلم مولن روژ[۳] سبکش را تکامل بخشید، و از طریق موسیقی و آواز، پاریسی را که هانری تولوز ـ لوترک[۴] در نقاشی‌هایش به‌تصویر کشیده بود، بازنمایی کرد. لورمان با داشتن سابقۀ هنری، علاوه‌بر فیلم‌سازی، در تئاتر، اپرا، و موسیقی عامهپسند نیز موفق بوده است. آلبوم چیزی برای همه[۵] و آهنگ «همه آزادند (که کرم ضدآفتاب بزنند)[۶]» جزو پرفروش‌ترین آثار موسیقی در ۱۹۹۹ بود. از دیگر آثار اوست: استرالیا (2008) و گتسبی بزرگ (2013) که اقتباسی است از رمان گتسبی بزرگ نوشته‌ی اسکات فیتز جرالد.