تالار وحدت
تالار وحدت
| تالار وحدت | |
|---|---|
| نام فارسی | تالار وحدت |
| کشور | ایران |
| نام‌های دیگر | تالار رودکی |
| کاربری | تالار تئاتر و موسیقی |
| مشخصات معماری | در زمینی با مساحت ۱۵,۷۰۰ متر مربع با بیش از ۱۳۰۰ نفر گنجایش |
| زمان ساخت | ۱۳۴۶ش |
(یا: تالار رودکی) این تالار را وزارت فرهنگ و هنر در ۱۳۴۶ش در خیابان حافظ (ارفع) به‌قصد اجرای باله و اپرا در زمینی با مساحت ۱۵,۷۰۰ متر مربع بنا کرد که بیش از ۱۳۰۰ نفر گنجایش دارد. در آن زمان به‌سبب تازگی هنر باله و اپرا در ایران، بسیاری از دست‌اندرکاران حرفه‌ای این کار را از خارج از کشور فراخواندند، ازجمله تئو لاو، طراح آلمانی و متخصص باله و اپرا، که در نیمۀ دهۀ ۱۳۵۰ش طراحی همۀ برنامه‌های تالار مذکور را برعهده داشت.
این تالار در ابتدا تالار رودکی نام داشت و از ۱۳۵۹ نام آن به «تالار وحدت» تغییر یافت. گروه‌های باله، اپرا، موسیقی، و تئاتر در این تالار برنامه اجرا کرده‌اند و از دهۀ ۱۳۸۰ش به‌صورت مؤسسه‌ای مستقل از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌فعالیت خود ادامه داده است.
ازجمله نمایش‌هایی که در این تالار اجرا شده، عبارت‌اند از شازده کوچولو اثر آنتوان دو سنت اگزوپری، آژاکس نوشتۀ سوفوکل، مرده‌های بی کفن‌ودفن اثر ژان پل سارتر، خانۀ برنارد آلبا نوشتۀ فدریکو گارسیا لورکا، شبیه‌سازی دیر مکافات از جابر عناصری، باغ آلبالو نوشتۀ آنتون چخوف، من به باغ عرفان از پری صابری، تاجر ونیزی اثر ویلیام شکسپیر، خسیس نوشتۀ مولی‌یر، امپراتور جونز اثر یوجین اونیل، جانشین از غلامحسین ساعدی، خاطرۀ دوشنبه اثر آرتور میلر، و خودکشی نوشتۀ آنتون چخوف.