اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)
اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)(O\'Neill, Eugene)
| یوجین اونیل Eugene O\'Neill | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۸م |
| درگذشت | ۱۹۵۳م |
| ملیت | امـریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| شغل و تخصص های دیگر | دریانوردی و بازیگری |
| سبک | واقع بینانه، تاثیر پذیرفته از اکسپرسیونیسم آلمانی، استریندبرگ و فروید |
| آثار | آن سوی افق (۱۹۲۱)، آنا کریستی (۱۹۲۰) |
| گروه مقاله | تیاتر |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه ادبی نوبل (۱۹۳۶)، جایزه پولیتزر |
نمایش‌نامه‌نویس امریکایی. عمـوماً بـزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویس امریکا شمرده می‌شود. نمایش‌نامه‌هایش باوجود غم‌باربودن، حال‌وهوایی واقع‌بینانه و عمدتاً قالبی نوپردازانه دارند و از اکسپرسیونیسم آلمانی، استریندبرگ[۱] و فروید تأثیر پذیرفته‌اند، و با نمایش‌های بازاری عاشقانه و ملودرام عصر تفاوت فاحش داشتند. از آثار اوست: آن سوی افق[۲] (۱۹۲۰) و آنا کریستی[۳] (۱۹۲۱)، که هر دو برندۀ جایزۀ پولیتزر[۴] شدند، امپراتور جونز[۵] (۱۹۲۰)، میمون پشمالو[۶] (۱۹۲۲)، هوس زیر درختان نارون[۷] (۱۹۲۴)، یخ‌فروش می‌آید[۸] (۱۹۴۶)، و نمایش‌نامۀ حسب‌حال‌گونۀ سیر روز در شب[۹] (۱۹۵۶؛ نوشته‌شده در ۱۹۴۱) که پس از مرگش انتشار یافت و آن هم برندۀ جایزۀ پولیتزر شد. در ۱۹۳۶ جایزۀ ادبی نوبل دریافت کرد. پدر و مادرش، هردو بازیگر نمایش بودند. مناسبات جنجالی اعضای خانواده‌اش بعدها به بن‌مایۀ اصلی نمایش‌نامه‌های او بدل شد. از جست‌وجوی طلا، دریانوردی و بازیگری تجارب مختلف کسب کرد. خداوند بزرگ براون[۱۰] (۱۹۲۵)، وقفۀ عجیب[۱۱] (۱۹۲۸؛ که پنج ساعت به درازا می‌کشد)، سوگواری زیبنده الکتراست[۱۲] (۱۹۳۱؛ نمایش‌نامه‌ای سه‌بخشی که از اورستس[۱۳]، اسطورۀ یونانی، مایه می‌گیرد) و ماهی برای فرزند نامشروع[۱۴] (۱۹۴۷؛ نوشته‌شده در ۱۹۴۳) از دیگر نمایش‌نامه‌های اوست.