دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۴ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

دانونتسیو، گابریله (۱۸۶۳ـ۱۹۳۸)(D'Annunzio, Gabriele)

گابریله دانونتسیو
Gabriele D'Annunzio
زادروز ۱۸۶۳م
درگذشت ۱۹۳۸م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر
شغل و تخصص های دیگر دولتمرد
لقب  پرنس مونتنه وسو
آثار  بی گناه (۱۸۹۱)، پیروزی مرگ (۱۸۹۴)
گروه مقاله ادبیات غرب، تاریخ جهان، تیاتر
جوایز و افتخارات قهرمان ملی ایتالیا (۱۹۲۴)
گابریله دانونتسیو

نمایش‌نامه‌نویس، رمان‌نویس، و شاعر ایتالیایی. بهره‌گیری او از زبان و سبک نگارشی که در زمان خود با انتقاد بسیار روبه‌رو شد، آغاز عدول از سنت‌های ادبی ایتالیایی قرن ۱۹ محسوب می‌شود. رمان‌های او، که غالباً عناصری از فساد، تکبر، نخوت، و رسوایی را درهم می‌آمیزد، عبارت‌اند ازبی‌گناه[۱] (۱۸۹۱)، و پیروزی مرگ[۲] (۱۸۹۴). نخستین دفتر شعر دانّونتسیو رؤیای نخستین بهار[۳] (۱۸۷۹) نام داشت، که درپی آن مجموعه‌های دیگری از شعر، داستان‌ کوتاه، رمان، و نمایش‌نامه منتشر کرد، ازجمله تراژدی‌های نشاط[۴] (۱۸۹۹) و فرانچسکا داریمینی[۵] (۱۹۰۱) را برای الئونورا دوزه[۶]، بازیگر، نوشت. دانّونتسیو در ۱۸۹۷ به نمایندگی مجلس برگزیده شد و به ملی‌گرایان جناح راست سال‌های پیش از جنگ پیوست. از هواداران جنجالی سیاست مداخله‌گری ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۵ بود و در ۱۹۱۵ افکار عمومی را به نفع جناح متفقین برانگیخت. پس از شرکت در جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۹ در سمت فرمانده گروهی داوطلب به بندر فیومه[۷] لشکرکشی و آن‌جا را تصرف کرد و تا ۱۹۲۱ نیز حاکم این بندر بود. شیوۀ حکومت او، به‌ویژه از نظر به‌کارگیری اصول زیبا‌شناسی در سیاست، ظهور فاشیسم را بشارت می‌داد. دانّونتسیو در ۱۹۲۴ قهرمان ملی ایتالیا شناخته شد و به او لقب پرنس مونتنه‌وسو[۸] را اعطا کردند. تحت تأثیر نوشته‌های نیچه، فیلسوف آلمانی، قرار داشت و بعدها از مبلغان پرشور فاشیسم شد. آثار دیگر: زمین‌ بایر[۹] ادامۀ کتاب رؤیای نخستین بهار اوست، که آن را به نثر نوشت و نخستین اثر منثور او نیز محسوب می‌شود؛ و درپی آن ترانۀ نو[۱۰] (۱۸۸۲) را منتشر کرد. برخی از دیگر آثار اولیه او عبارت‌اند از میان‌پردۀ شعرها[۱۱] (۱۸۸۳)، سن پانتا لئونه[۱۲] (۱۸۸۶)، که مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است؛ چکامه‌های دریایی[۱۳] (۱۸۹۳)، سرود گاریبالدی[۱۴] (۱۹۰۱)، مرثیه‌های رمی[۱۵] (۱۸۹۲)، و لودی/سرودهای نیایش[۱۶] (۱۹۰۳ـ۱۹۱۲). ازجمله رمان‌های اوست: کودک لذت[۱۷] (۱۸۸۹)، کتابی شرح‌حال‌گونه که قهرمان آن نیچه است (نفوذ نیچه در رمان بی‌گناه نیز مشهود است)؛ باکره‌های صخره‌ها[۱۸] (۱۸۹۶)؛ و شعلۀ زندگی[۱۹] (۱۹۰۰)، که بازتاب روابط او با الئونورا دوزه است. برخی از نمایش‌نامه‌های دانّونستیو عبارت‌اند از دختر یوریو[۲۰] (۱۹۰۴) و شهادت سن سباستیان[۲۱] (۱۹۱۱)، که به فرانسه نگاشته است. نکتورن[۲۲] (۱۹۲۱) نیز تجربۀ نابینایی‌اش را پس از سانحه‌ای هوایی در جنگ جهانی اول شرح می‌دهد.

 

 


  1. L’innocente/The Intruder
  2. Il triomfo della morte/The Triumph of Death
  3. Primo vere/In Early Spring
  4. La Gioconda
  5. Francesca da Rimini
  6. Eleonora Duse
  7. Fiume
  8. Prince of Montenevoso
  9. Virgin Land
  10. Canto nuovo/New Song
  11. Intermezzo di rime/An Interlude of Verses
  12. San Pantaleone/St Pantaleone
  13. Ships Odes
  14. La canzone di Garibaldi/The Song of Garibaldi
  15. Elegie romane/Roman Elegies
  16. Laudi/Hymns of Praise
  17. Il piacere/The Child of Pleasure
  18. Le Vergine della rocce/The Maidens of the Rocks
  19. Il fuoco/The Flame of Life
  20. La figlia di Iorio/The Daughter of Iorio
  21. Le Martyre de Saint Sebastien/The Martyrdom of St Sebastian
  22. Notturno/Nocturne