ابن سبیل
اِبنِ سبیل
اصطلاحی در فقه. مسافر در راه‌مانده که برای بازگشت به وطنش نیازمند کمک مالی است هرچند در وطن خود توانگر باشد. ابن سبیل یکی از مستحقان زکات و خمس است. این اصطلاح هشت بار در قرآن به‌کار رفته است. برخی فقها ـ به‌جز حنفیان ـ معتقدند ابن سبیل به‌شرطی مستحق زکات است که سفرش به قصد معصیت نباشد. برخی ناتوانی از قرض‌کردن را شرط دانسته‌اند. به‌نظر فقهای امامیه اگر ابن سبیل «سید» بود مستحق خمس می‌شود نه زکات. برخی معتقدند کسی که در وطن خود است و لازم است سفری کند و مخارج آن سفر را ندارد، ابن سبیل است. به ابن سبیل آن‌قدر پرداخت می‌شود که بتواند به وطن خود بازگردد. برخی از مفسّران ابن السبیل را مهمان دانسته‌اند.