سینگ، جی (جان) ام (میلینگتون) (۱۸۷۱ـ۱۹۰۹)
سینگ، جی (جان) ام (میلینگتون) (۱۸۷۱ـ۱۹۰۹)(Synge, J(ohn) M(illington))
| جی (جان) ام (میلینگتون) سینگ J(ohn) M(illington) Synge | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۱م |
| درگذشت | ۱۹۰۹م |
| ملیت | ایرلندی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس |
| آثار | در سایۀ درّه (۱۹۰۳)، دریاروندگان (۱۹۰۴)، و خوش‌گذران جهان غرب (۱۹۰۷) |
| گروه مقاله | تیاتر |
نمایش‌نامه‌نویس ایرلندی. پیشرو در احیای ادبیات ایرلند در اوایل قرن ۲۰ بود. شش نمایشنامۀ او، ازجمله در سایۀ درّه[۱] (۱۹۰۳)، دریاروندگان[۲] (۱۹۰۴)، و خوش‌گذران جهان غرب[۳] (۱۹۰۷)، قالب‌های گفتاری جزایر اَرن[۴] و غرب ایرلند را انعکاس می‌دهند. خوش‌گذران جهان غرب، معروف‌ترین اثر سینگ، در همان نخستین اجرا، در تئاتر اَبی[۵] شهر دوبلین، خشم تماشاچیان ایرلندی را برانگیخت. در سایۀ درّه، داستان زنی است که زندگی خانه‌به‌دوشی با آدمی ولگرد را به امنیت حاصل از داشتن شوهری پیر یا حتّی عاشق ترجیح میدهد. این نمایش‌نامه شبیه خانۀ عروسک[۶] اثر هنریک ایبسن[۷] است. نمایشنامۀ بعدی او، دریاروندگان، شرح تهدیدهای دریا و مشقت خانوادهای مقیم جزایر ارن است. در خوش‌گذران جهان غرب، شخصیت اصلی ماجرا، کریستی ماهون[۸]، به شهری کوچک در کاونتی میو[۹] میرسد و وقتی لاف میزند که پدر خود را به‌قتل رسانده است، از او مانند قهرمان استقبال میکنند. دیگر نمایشنامههایش عبارتاند از چاه قدیسان[۱۰] (۱۹۰۵)، عروسی تعمیرکار دوره گرد[۱۱] (۱۹۰۸)، و متن ناتمام دیر در غم‌ها[۱۲]. توفیق سینگ، که تا اندازه‌ای مرهون نخستین ترجمه‌هایش از آثار منثور و منظوم زبان گیلی[۱۳] بود، بیشتر به‌سبب پدیدآوردن سبک زبانی و نگرۀ تراژدی کمدیایی متمایزی در تئاتر ایرلند بود. بازنمایی دو پهلوی او از زندگی روستایی در غرب ایرلند، به مذاق تماشاگرانی خوش‌نیامد که در انتظار دیدن نمایشی بودند که به‌وضوح در جهت تحکیم ناسیونالیسم مؤثر باشد.