ابوالمفاخر رازی
اَبوالمَفاخِر رازی (نیمۀ دوم قرن ۵ و نیمۀ اول قرن ۶ق)
شاعر ایرانی. هم‌روزگار غیاث‌الدین محمد بن ملکشاه سلجوقی و پسرش مسعود بود. اشعارش بیشتر لُغَزْ است و قصایدی مصنوع و متکلّف در مدح امام رضا (ع) نیز دارد. این مصرع از قصاید او «بال مرصّع بسوخت مرغ ملمّع بدن» در میان شاعران شهرت فراوان داشت و بسیاری به تتبّع آن پرداختند. با خاقانی نوشت‌وخواند داشت.