رسول نجفیان
رسول نجفیان (تهران 28 دی ۱۳۳۰ش- )
| رسول نجفیان | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 28 دی ۱۳۳۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی روان‌شناسی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان ایرانی |
| آثار | مسافر ری (داوود میرباقری- ۱۳۷۹)؛ خنده در باران (داریوش فرهنگ- ۱۳۹۰)؛ راه رفتن روی سیم (احمدرضا معتمدی- ۱۳۹۵)؛ خالتور (آرش معیریان- ۱۳۹۶) |
| گروه مقاله | سینما |
بازیگر و کارگردان ایرانی. به عنوان بازیگر در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت داشته و چندین فیلم و مجموعه‌ی تلویزیونی، تئاتر و تله‌تئاتر را کارگردانی کرده است. وی دارای مدرک کارشناسی روان‌شناسی از بخش علوم تربیتی مدرسه‌ی عالی پارس است.
نجفیان فعالیت هنری را از سال ۱۳۴۸ با گروه «آناهیتا» آغاز کرد و در نمایش‌های زیادی به عنوان بازیگر و کارگردان حضور یافت. مهم‌ترین این نمایش‌ها عبارتند از: رستم و سهراب، عروسی فیگارو، اتللو، کله‌گردها و كله‌تيزها. وی از سال ۱۳۵۲ فعالیت سینمایی‌اش را با حضور در سینمای آزاد آغاز کرد و تعدادی فیلم کوتاه هشت میلیمتری ساخت و جوایزی کسب نمود. از جمله‌ی این فیلم‌ها می‌توان به پاپلی‌جان، توتو خانم قشنگم و شب‌های گلوبندک اشاره کرد. پاپلی‌جان لوح زرین ویژه‌ی فریدون رهنما را برایش به ارمغان آورد. نجفیان در سال‌های پس از انقلاب به تلویزیون رفت و در برنامه‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی بسیاری به عنوان بازیگر، کارگردان و آهنگساز حضور یافت. از نمایش‌هایی که در تلویزیون کارگردانی نمود می‌توان به دو مرغابی در مه، آسانسور، تصادفی‌ها، بلیت‌های لعنتی و مادری در مانویل اشاره کرد.
نجفیان در مقام آهنگساز نیز در چند مجموعه‌ی تلویزیونی حضور یافت، چند کاست منتشر کرد و برای چندین نمایش موسیقی ساخت. وی سابقه‌ی خوانندگی نیز دارد و تاکنون چند نوع آلبوم از ترانه‌هایش منتشر شده است. او در ابتدای جوانی نواختن دوتار را فراگرفته و طی سال‌های 1350 تا 1352 نیز نزد اسماعیل مهرتاش آموزش دیده است. اسم آلبوم‌ها: «بی‌بی جان، آهوی زخمی»، «ذوالجناح می‌آید بی‌سوار»، «با عاشورا می‌گریم» و «کوچه پس‌کوچه‌ها»
وی نخستین بار در سال ۱۳۶۳ در فیلم «صف» (ساخته‌ی علی‌اصغر عسگریان) مقابل دوربین رفت. در مجموعه‌های کوچک جنگلی، رعنا، آپارتمان، باجناق‌ها، گرگ‌ها، ملاصدرا و کاکتوس بازی کرد و مجموعه‌های طنز چخوف، کودکان آینه‌ی ما، آشپزباشی، تهران گشت و... را برای تلویزیون کارگردانی نمود. وی همچنین در چندین برنامه به عنوان مجری ظاهر شده است. نجفیان تجربیاتی نیز در زمینه‌ی طنزنویسی برای مطبوعات دارد و سال‌ها مطالب طنز سینمایی ماهنامه‌ی «فیلم» را می‌نوشت. با ذکر این که رسول نجفیان در عرصه‌های مختلف سینما، تلویزیون و تئاتر در آثار پرشماری حضور داشته است به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم.
گزیده‌ای از آثار تلویزیونی
طالب (مجموعه‌ی تلویزیونی/ عبدالرضا اکبری- 1363)؛ آینه‌ی خیال (تله‌تئاتر/ داوود میرباقری- 1363)؛ آسانسور (تله‌تئاتر/ بازیگر و کارگردان- 1364)؛ کوچک جنگلی (مجموعه‌ی تلویزیونی/ بهروز افخمی- 1366)؛ باجناق‌ها (تله‌تئاتر/ داریوش مؤدبیان- 1366)؛ اقدام به قتل (تله‌تئاتر/ ابوالحسن داوودی- 1366)؛ نمایش‌های طنز (کارگردان، نویسنده، آهنگساز- 1370)؛ آپارتمان (مجموعه‌ی تلویزیونی/ اصغر هاشمی- 1372)؛ آشپزباشی و قبله‌ی عالم (مجموعه‌ی تلویزیونی/ کارگردان، آهنگساز- 1374)؛ داستان یک شهر (مجموعه‌ی تلویزیونی/ خسرو معصومی- 1374)؛ کاکتوس: سری‌های اول تا سوم (محمدرضا هنرمند- 1377 تا 1383)؛ مسافر ری (مجموعه‌ی تلویزیونی/ داوود میرباقری- 1379)؛ مرد هزارچهره (مجموعه‌ی تلویزیونی/ مهران مدیری- 1386)؛ در حاشیه (مجموعه‌ی تلویزیونی/ مهران مدیری- 1394)؛ معمای شاه (مجموعه‌ی تلویزیونی/ محمدرضا ورزی- 1395)؛ ستایش ۳ (مجموعه‌ی تلویزیونی/ سعید سلطانی- 1398).
گزیده‌ای از آثار سینمایی
صف (علی اصغر عسگریان- ۱۳۶۳)؛ نار و نی (سعید ابراهیمی‌فر- ۱۳۶۷)؛ دزد عروسک‌ها (محمدرضا هنرمند- ۱۳۶۸)؛ پول خارجی (رخشان بنی‌اعتماد- ۱۳۶۸)؛ یک مرد یک خرس (مسعود جعفری جوزانی- ۱۳۷۱)؛ مسافر ری (داوود میرباقری- ۱۳۷۹)؛ خنده در باران (داریوش فرهنگ- ۱۳۹۰)؛ راه رفتن روی سیم (احمدرضا معتمدی- ۱۳۹۵)؛ خالتور (آرش معیریان- ۱۳۹۶).