جانکارلو جیانینی
جانکارلو جیانینی (لا اسپزیا 1 اوت 1942م - ) (Giancarlo Giannini)
بازیگر ایتالیایی. تحصیلاتش را پس از دریافت دیپلم مهندسی الکترونیک (در شهر ناپل)، در رشتۀ بازیگری در آکادمی هنرهای نمایشی سیلویو د آمیکو (شهر رم) ادامه داد و در سال 1963م فارغ‌التحصیل شد. در ۱۹۶۱ کار صحنه‌ای را با حضور در رؤیای شب نیمۀ تابستان[۱] آغاز کرد و سپس در آثار دیگری روی صحنه رفت؛ از جمله در نقش رومئو در اجرای تئاتری فرانکو زفیرلی از رومئو و ژولیت. در ۱۹۶۵ وارد سینما شد و یک سال بعد با ایفای نقش در یکی از نمایشنامه‌های لینا ورتمولر[۲] همکاری‌اش با این کارگردان نامدار را آغاز کرد که منجر به بازی در رشته‌ای از فیلم‌های بعدی او شد. او اغلب قهرمان افسرده و تراژیک / کمیک این فیلم‌ها بود، که نظامی را که نمی‌توانست درک کند یا بپذیرد، پس می‌زد. به خاطر ایفای نقش در فیلم عشق و هرج‌ومرج[۳] مورد تحسین زیاد منتقدان قرار گرفت و در ۱۹۷۳ جایزۀ بهترین بازیگر جشنوارۀ کن را دریافت کرد. سپس با نقش پیچیدۀ «پاسکوالینو»، یکی از زندانیان اردوگاه‌های اجباری که در تلاشی نومیدانه برای بقا، تن به خفت و خواری می‌دهد (در هفت خوشگلِ[۴] ورتمولر) بار دیگر با کاندیدایی دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد، موفقیت بزرگی کسب کرد. جیانینی در نخستین فیلم آمریکایی ورتمولر، شبی پر از باران[۵]، نیز ظاهر شد که شکستی انتقادی و تجاری بود و منجر به لغو قرارداد آمریکایی ورتمولر با برادران وارنر شد.
جیانینی طی حدود 55 سال فعالیت در سینما در بیش از 120 فیلم سینمایی بازی کرده و علاوه بر این در دوبلۀ ده‌ها فیلم سینمایی به عنوان صداپیشه همکاری کرده است.