غلامحسین ظهیرالدینی
غلامحسین ظهیرالدینی (تهران 1290ش- تهران 1360ش)
| غلامحسین ظهیرالدینی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1290ش |
| درگذشت | تهران 1360ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم هنرستان عالی موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | مدرس و نوازنده‌ی فلوت |
| شغل و تخصص های دیگر | رهبر ارکستر |
| سبک | موسیقی کلاسیک |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | عباس و سیاوش ظهیرالدینی (فرزند)؛ مازیار ظهیرالدینی (نوه) |
موسیقی‌دان، رهبر ارکستر، مدرس و نوازنده‌ی ایرانی فلوت. در خانواده‌ای که همگى اهل هنر بوده‌اند به دنیا آمد. برادر بزرگترش، محمود ظهیرالدینى، در مدرسه‌ی کمالالملک تحصیل کرده و از بنیانگذاران هنر نوین تئاتر در ایران بوده است و برادر دیگرش، محسن ظهیرالدینى، نیز هنرپیشه. غلامحسین، پس از گذراندن تحصیلات ابتدایى وارد هنرستان عالى موسیقى شد و در رشته‌ی فلوت و موسیقى کلاسیک دیپلم گرفت. او ردیف‌هاى موسیقى ایرانى را نیز از همسرش، که نوه‌ی آقا حسینقلى بوده، فراگرفته است.
ظهیرالدینی علاوه بر تدریس موسیقی، در ارکسترهای مختلف نیز به عنوان نوازنده‌ی فلوت شرکت و عضویت داشته است. او مدتى سرپرست مرکز آموزش موسیقى در وزارت فرهنگ و هنر بوده و مدتى هم به عنوان کارشناس موسیقى و رهبر ارکستر ملى در خراسان مشغول بوده است. ظهیرالدینی علاوه بر نوازندگى فلوت، به عنوان ساز تخصصى کلاسیک، در نواختن سازهاى ویولون و کمانچه نیز مهارت کامل داشته. او بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت و در امامزاده عبدالله شهر رى دفن شد.
عباس و سیاوش ظهیرالدینی (هردو نوازنده) فرزندان وی بوده‌اند و مازیار ظهیرالدینی (نوازنده و مدرس ویولن) نوه‌ی اوست.
منابع:
مردان موسیقی سنتی و نوین ایران [دوره‌ی 5جلدی]: حبیب‌الله نصیری‌فر، تهران: نگاه، چاپ هفتم: 1383.