آربری، آرتور جان (۱۹۰۵ـ۱۹۶۹)

آربِری، آرتور جان (۱۹۰۵ـ۱۹۶۹م)(Arberry, Arthur John)

آرتور جان آربری Arthur John Arberry
زادروز	۱۹۰۵م
درگذشت	۱۹۶۹م
ملیت	انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل	لیسانس زبان های باستانی (۱۹۲۷م) و زبان و ادبیات عربی و فارسی (۱۹۲۹م) دانشگاه کیمبریج
شغل و تخصص اصلی	خاورشناس
آثار	ترجمه قرآن به زبان انگلیسی در ۲ جلد (۱۹۵۵)؛ عقل و وحی در اسلام (لندن، ۱۹۵۷)؛ ترجمه فیه مافیه مولوی (۱۹۶۱)
گروه مقاله	خاورشناسی

آرتور جان آربری

خاورشناس انگلیسی. در ۱۹۲۷م از دانشگاه کیمبریج، در رشتۀ زبان‌های باستانی، و در ۱۹۲۹م، در رشتۀ زبان و ادبیات عربی و فارسی، دانشنامۀ لیسانس گرفت. با استفاده از فرصت مطالعاتی یک‌ساله به قاهره رفت (۱۹۳۱م) و به مطالعۀ نسخه‌های خطی کتابخانۀ ملی پرداخت. از فلسطین و لبنان و سوریه نیز دیدن کرد. در ۱۹۳۲م، به ریاست بخش زبان‌های باستانی دانشگاه قاهره انتخاب شد. در ۱۹۳۴، به لندن بازگشت و در سمت دستیار کتابدار در کتابخانۀ دیوان هند به‌کار پرداخت. با شروع جنگ جهانی دوم، در ۱۹۳۹ به ادارۀ جنگ و سپس وزارت اطلاعات انگلستان انتقال یافت و، در مقام رئیس تبلیغات دولتی به زبان عربی، جزوه‌هایی منتشر کرد. مدتی سردبیر مجلۀ فارسی روزگار نو بود. استاد فارسی (۱۹۴۴ـ۱۹۴۶) و سپس عربی (۱۹۴۶ـ۱۹۴۷) در مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی دانشگاه لندن، و استاد عربی دانشگاه کیمبریج (۱۹۴۷ـ۱۹۶۹) بود. کرسی مستقلی نیز برای تدریس زبان و ادبیات فارسی در کیمبریج تشکیل داد. نویسنده‌ای پرکار بود و آثاری فراوان از تحقیق و تصحیح و ترجمه به‌صورت کتاب و مقاله به انگلیسی و فارسی از او به‌جا مانده است. نثر روان و بیان ساده و شاعرانه‌اش در تألیف و ترجمه پرآوازه است. از آثارش: ترجمۀ قرآن به زبان انگلیسی در ۲ جلد (۱۹۵۵) که از برجسته‌ترین کارهای اوست؛ ادبیات کلاسیک فارسی (۱۹۵۸، ترجمۀ فارسی آن در مشهد، ۱۳۷۱ش)؛ چاپ نسخه‌ای از رباعیات خیام (۱۹۴۹)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از الهیات ابن‌سینا (۱۹۵۱)؛ ترجمۀ التعرف کلاباذی (۱۹۳۵)؛ ترجمۀ فیه‌‌مافیه مولوی (۱۹۶۱)؛ عقل و وحی در اسلام (لندن، ۱۹۵۷) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۵۸ش)؛ ترجمۀ پنجاه غزل حافظ با متن فارسی (۱۹۴۷)؛ میراث ایران، نظارت، ویرایش (۱۹۵۳، ترجمۀ فارسی آن در تهران، ۱۳۳۶)؛ مطالعات و تحقیقات انگلیسی‌ها در ادبیات فارسی (۱۹۴۲؛ ترجمۀ فارسی آن در ۱۳۳۳ش)؛ ترجمۀ منظوم انگلیسی نمایش‌نامۀ منظوم لیلی و مجنونِ احمد شوقی (قاهره، ۱۹۳۳)؛ شیراز شهر اولیاء و شاعران (لندن، ۱۹۶۰) که با عنوان شیراز مهد شعر و عرفان به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۴۶).