آرنولد، متیو (۱۸۲۲ـ۱۸۸۸)
آرْنولد، مَتیو (۱۸۲۲ـ۱۸۸۸م)(Arnold, Matthew)
| متیو آرنولد Matthew Arnold | |
|---|---|
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و نقاد |
| آثار |
«دریامرد واهشته» (۱۸۴۹م)، «سهراب و رستم» (۱۸۵۳م)، «ترسیس» (۱۸۶۷م)، و «کولی حکیم» (۱۸۵۳م) آثار منثور: مقالاتی در نقد در دو مجموعه (۱۸۶۵ و ۱۸۸۸م)، و ادبیات و شریعت (۱۸۷۲م)، فرهنگ و هرج‌ومرج (۱۸۶۹م) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| خویشاوندان سرشناس | تامس آرنولد (پدر) |
شاعر و نقّاد انگلیسی. شعر «ساحل داوِر[۱]» (۱۸۶۷م) او را عموماً رساترین بیان علایق معنوی انگلستانِ عصر ویکتوریا[۲] به‌شمار می‌آوردند. در مقالات انتقادی بسیار تأثیرگذارش، که بعدها در مجموعه‌ای با نام فرهنگ و هرج‌ومرج[۳] (۱۸۶۹م) گردآوری شد، به خودپسندی و بی‌فرهنگی طبقات متوسط عصر ویکتوریا تاخت و ضرورت گسترش فرهنگی جدید براساس دلمشغولی به ارزش‌های هنری و عقلانی را مطرح کرد. او فرزند تامس آرنولد، مدیر مدرسۀ راگبی[۴] بود. اشعار او بیشتر لحن رثایی[۵] و درون‌مایه‌های شبانی[۶] دارند، ازجمله «دریامرد واهشته[۷]» (۱۸۴۹م)، «سهراب و رستم[۸]» (۱۸۵۳م)، «ترسیس[۹]» (۱۸۶۷م)، و «کولی حکیم[۱۰]» (۱۸۵۳م). آثار منثور او با نام مقالاتی در نقد[۱۱] در دو مجموعه (۱۸۶۵ و ۱۸۸۸م)، و ادبیات و شریعت[۱۲]، در تفسیر کتاب مقدس، در ۱۸۷۲م انتشار یافت.