امامزاده سید علاء الدین
امامزاده سیّد علاءِ‌الدّین
مقبرۀ سید علاء‌الدین حسین، برادر حضرت شاه‌چراغ و از راویان موثق شیعه، در محله آستانۀ شیراز. در تاریخ بنیان اولیۀ این بنا و بانی آن اختلاف است. در منابع مختلف، بانی مقبره را قتلغ‌خان دانسته‌اند که احتمالاً در قرون ۸ و ۹ق والی شیراز بوده است. بعضی دیگر بانی را اتابک بن ابوبکر بن سعد زنگی، در قرن ۷ق، و برخی میرزا علی، در دورۀ صفوی، می‌دانند. قدیمی‌ترین کتیبه‌های موجود در بنا دو کتیبه در گنبدخانۀ آن است که تاریخ‌های ۹۲۳ق و ۹۴۳ق دارد. بنا در دوره‌های مختلف بازسازی و تزیین شده است. در ۱۳۳۰ش، گنبد بنا را با اسکلت فلزی بازسازی و سطح خارجی آن را مشابه طرح قدیمش کاشی‌کاری کردند. سطح داخلی گنبد در دورۀ قاجار به امر قوام‌الملک آینه‌کاری شده است.
از عناصر چشمگیر معماری امامزاده به ازاره، سنگ‌های بی‌نظیر مرمر، کاشی‌کاری، آیینه‌کاری، دو جفت در منبت کاری شده، مقرنس‌کاری و معرق‌کاری آن می‌توان اشاره کرد.