برج بابل
برج بابل (Tower of Babel)
به روایت کتاب مقدس[۱]، برجی که اخلاف نوح[۲] در شهر بابل برافراشتند. اینان که به یک زبان تکلم می‌کردند بر آن شدند برجی هفت طبقه (ح 100 متر) بسازند که به‌وسیلۀ آن به آسمان برسند تا موجب وحدت همۀ آنان شود. اما خداوند برای این بلندپروازی زبان ایشان را مشوش کرد تا کارشان به سرانجام نرسد (پیدایش، 11). این روایت را غالباً تلاش اولیه‌ای برای تفسیر چگونگی پیدایش زبان‌ها با استناد به شباهت واژه‌های عبری بابِل[۳] و بالَل[۴] (مشوش) دانسته‌اند. برجی که در قصه از آن سخن می‌رود تقریباً زیگوراتی[۵] بین‌النهرینی[۶] و احتمالاً معبد[۷] مَردوخ[۸] در بابل یا بورسیپا[۹] بوده است. سازندۀ آن نبوپولسر[۱۰]، پدر بختنصر[۱۱] بود و شهر به‌هنگام غارت سِناخریب [۱۲] ویران شد (689پ‌م).