آنتیوخوس سوم
آنتیوخوس سوم (ح ۲۴۱ـ۱۸۷پ‌م)(Antiochus III)
| آنتیوخوس سوم Antiochus III | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۲۴۱پ‌م |
| درگذشت | ۱۸۷پ‌م |
| ملیت | مقدونی |
| نام‌های دیگر | آنتیوخوس کبیر |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| لقب | کبیر |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
(یا: آنتیوخوس کبیر) پادشاه سلوکی (۲۲۳ـ۱۸۷پ‌م). به سبب اعادۀ امپراتوری سلوکیان[۱]، طی ۲۵ سال نبردِ بی‌وقفه از غرب آسیای صغیر تا افغانستان[۲]، به «کبیر» ملقب شد. سرانجام، به رغم شکست در رافیه[۳]، لبنان[۴] و فلسطین را از مصر جدا کرد (۲۰۱پ‌م). بلندپروازی‌های او در غرب، که به تصرف متصرفات بَطالَسِه[۵] در جنوب غربی آناتولی[۶] و ادعای مالکیت سلوکیان بر تراس (تراکیه)[۷] انجامید، او را با جمهوری روم رو در رو قرار داد. به یونان حمله برد، ولی در ترموپیل[۸] شکست خورد و به آسیای صغیر عقب‌نشینی کرد، اما بار دیگر در ماگنِسیا[۹] شکست خورد (۱۹۰پ‌م). برطبق پیمان اَپامیه[۱۰] (۱۸۸پ‌م) همۀ متصرفاتش در آناتولی، به استثنای پامفیلیا[۱۱] و کیلیکیا[۱۲]، را واگذار کرد. پس از غارت معبدی در جنوب غربی ایران، بر اثر شدت جراحت درگذشت.